diagnostyka
Panele i rodzaje badań
W przychodni Pomoc.co wykonacie Państwo wszystkie podstawowe badania diagnostyczne: krwi, moczu, kału, EEG, w kierunku alergii, badania ciążowe i wiele, wiele innych. Poniżej znajdziecie opisy badań wraz z podstawowymi informacjami, normami i zalecanym przygotowaniem do badania. Z nami będziesz mieć zdrowie pod kontrolą!
Poznaj panele badań diagnostycznych
Sprawdź panele badań, jakie wykonasz w Centrum Medycznym Pomoc.co
Umów się na badania!
Przeczytaj więcej o trybie wykonywania badań w Centrum Medycznym PoMoc
Badania diagnostyczne
Zobacz, jakie rodzaje badań wykonasz w Centrum Medycznym Pomoc.co. Przeczytaj, jak się do nich przygotować!
Po co wykonuje się badania przesiewowe w kierunku nietolerancji pokarmowej? To badanie diagnostyczne mające potwierdzić lub wykluczyć nietolerancję pokarmową na określone produkty. Wykrywa swoiste przeciwciała w klasie IgG skierowane na konkretne produkty. Badanie wykonuje się w przypadku podejrzenia alergii pokarmowej. Poziom przeciwciał bada się na produkty takie jak: owies, pszenica, ryż, kukurydza, żyto, pszenica durum, gluten, migdały, orzech brazylijski, orzech nerkowiec, herbata, orzech włoski, mleko krowie, pełne jajo, kurczak, jagnięcina, wołowina, wieprzowina, plamiak, dorsz, płastuga, łosoś, pstrąg, tuńczyk, krewetki, homar, krab, małże, brokuły, kapusta, marchew, por, ziemniak, seler, ogórek, papryka, groch, soczewica, fasola, grejpfrut, kantalupa, arbuz, orzeszki ziemne, soja, kakao, jabłko, czarna porzeczka, oliwki, pomarańcza, cytryna, truskawka, pomidor, imbir, czosnek, grzyby, drożdże
Badania immunologiczne po poronieniach pozwalają wykluczyć reakcje odpornościowo-obronne matki jako przyczynę poronienia. Najlepiej je wykonać do ok. 6 tygodni po poronieniu, ponieważ niektóre przeciwciała wykrywane są jedynie w ciąży lub niedługo po poronieniu. Po przekroczeniu tego czasu może dojść do wyciszenia reakcji autoimmunologicznej i wynik nie będzie do końca uznawany jako pewny. Do tych badań zalicza się badanie w kierunku zespołu antyfosfolipidowego, w kierunku obecności przeciwciał przeciwjądrowych ANA, w kierunku obecności przeciwciał przeciw antygenom łożyska, w kierunku obecności przeciwciał powodujących choroby tarczycy (przeciwko tyreoglobulinie, peroksydazie tarczycowej i tyreotropinie TSH). Na wyniki czeka się od 2 do 24 dni, zależy od rodzaju badania.
Co to za badanie panel diagnostyki celiakii? Badanie wykonuje się w przypadku podejrzenia choroby celiakii. Polega na określeniu poziomu przeciwciał IgA (DGP IgA, tTG IgA, całkowite IgA) met. BLOT. Celiakia jest choroba trzewną polegającą na nieprawidłowej reakcji na gluten obecny w ziarnach zbóż. Za wywołanie celiakii (a także alergii na gluten i nietolerancji glutenu) odpowiadają frakcje tego białka, charakterystyczne dla poszczególnych zbóż: gliadyna dla pszenicy, sekalina dla żyta, hordeina dla jęczmienia, awenina dla owsa itd. Test może być wykonany zarówno u dzieci, jak i osób dorosłych, u których wywiad wskazuje na podejrzenie celiakii; u członków rodziny osoby chorej na celiakię; u pacjentów z niedokrwistością (która bywa, ale nie musi być związana z celiakią); u osób z rozpoznaną chorobą autoimmunologiczną; u osób wykazujących nietolerancję pokarmową glutenu, u których nie wykazano obecności przeciwciał IgE specyficznych dla glutenu lub mąki zbóż; u osób z rozpoznaną celiakią w celu monitorowania skuteczności diety eliminacyjnej oraz u osób cierpiących na przewlekłe biegunki, spadek masy ciała, bóle brzucha, huśtawkę nastrojów, niedobory żelaza i witamin. Ilościowy wyniki testu podawany jest oddzielnie dla każdego z przeciwciał.
Topiramat jest lekiem podawanym w terapii napadów padaczkowych u osób dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku powyżej 6 lat oraz w zapobieganiu migrenie u dorosłych po rozważeniu innych metod leczenia. Zwykle nie ma konieczności kontrolowania poziomu topiramatu w osoczu celu w uzyskania skuteczności terapeutycznej. Czasami stężenie leku oznaczane jest przy określaniu interakcji leku z innymi lekami u pacjenta. Na wynik czeka się dość długo, bo nawet do 30 dni.
Morfologia to podstawowe, przesiewowe badanie krwi o zastosowaniu profilaktycznym i diagnostycznym. Polega na jakościowej i ilościowej ocenie składu krwi obwodowej: liczby krwinek czerwonych (erytrocyty), krwinek białych (leukocyty), a także płytek krwi, czyli trombocytów, dzięki czemu pozwala wykryć wiele chorób już we wczesnej fazie ich występowania.
Badanie OB wchodzi w skład podstawowych, przesiewowych badań krwi, rutynowo zlecanych przez lekarzy. Polega na pomiarze szybkości opadania krwinek czerwonych w osoczu krwi w jednostce czasu. Dzięki odczynowi OB można wykryć i monitorować przewlekłe stany zapalne organizmu, które mogą być związane ze zmianami stężenia białek we krwi. Badanie jest przydatne w diagnostyce chorób związanych ze stanem zapalnym, w tym tkanki łącznej i naczyń; w diagnostyce chorób zakaźnych (głównie bakteryjnych), chorób nerek, chorób krwi i chorób nowotworowych, w tym chorób związanych z produkcją nieprawidłowych białek – paraprotein. Jak przygotować do pomiaru OB? Badanie OB powinno być wykonywane na czczo, nie mniej niż 12 godzin od ostatniego posiłku. Zaleca się, aby dzieci i osoby po ukończeniu 60. roku życia na 30 minut przed badaniem wypiły szklankę wody. Do badania nie potrzebujesz skierowania lekarza. Wyniki dostępne są już tego samego dnia, w formie elektronicznej na stronie Diagnostyki. Wystarczy wpisać swój pesel oraz kod z naklejki uzyskanej podczas wizyty w gabinecie zabiegowym. Zapraszamy.
Jaki powinien być poziom płytek krwi? Trombocyty, inaczej płytki krwi, są ważnym elementem składowym ludzkiej krwi, biorą udział w procesie krzepnięcia. Dlatego ich liczba jest badana podczas każdej morfologii. Prawidłowy poziom płytek u człowieka dorosłego wynosi 150 000–400 000/μl. Jaki poziom płytek krwi jest niebezpieczny? Jeśli ich liczba spada poniżej 150 000, mówimy o małopłytkowości. Co to są płytki krwi na cytrynian? W przypadku stwierdzenia małopłytkowości u pacjenta bez cech skazy małopłytkowej należy pobrać krew na inny antykoagulant, w tym wypadku cytrynian sodu. O czym świadczą podwyższone płytki? Podwyższony poziom płytek krwi towarzyszy takim schorzeniom jak: niedokrwistość z niedoboru żelaza, przewlekłe choroby infekcyjne i zapalne, stany po krwotokach, po usunięciu śledziony, przy chorobie alkoholowej, podczas brania niektórych leków. Jak podnieść niski poziom płytek krwi? Sposobem na szybkie zwiększenie liczby płytek krwi jest przetoczenie koncentratu krwinek płytkowych (KKP), inne metody to przyjmowanie sterydów, leków immunosupresyjnych, plazmafereza, czyli wymiana osocza.
Co to jest krew heparynizowana? To krew pobrana do próbki, w której antykoagulantem jest heparyna. Przy próbach, w których antykoagulantem jest heparyna, zmianom ulegają jedynie właściwości wybarwiania się komórek w rozmazie (odcień niebieski). Ocena liczby płytek krwi, czyli trombocytów jest możliwa tylko do 5 godzin po pobraniu krwi, gdyż szybko ulegają one degradacji. Czy heparyna obniża płytki krwi? U pacjentów przyjmujących heparynę może dojść do ciężkiego powikłania, jakim jest małopłytkowość poheparynowa. Jaki poziom płytek krwi jest niebezpieczny? Jeśli ich liczba spada poniżej 150 000, mówimy o małopłytkowości. O czym świadczą podwyższone płytki? Podwyższony poziom płytek krwi towarzyszy takim schorzeniom jak: niedokrwistość z niedoboru żelaza, przewlekłe choroby infekcyjne i zapalne, stany po krwotokach, po usunięciu śledziony, przy chorobie alkoholowej, podczas brania niektórych leków. Jak podnieść niski poziom płytek krwi? Sposobem na szybkie zwiększenie liczby płytek krwi jest przetoczenie koncentratu krwinek płytkowych (KKP), inne metody to przyjmowanie sterydów, leków immunosupresyjnych, plazmafereza, czyli wymiana osocza.
Co to jest rozmaz manualny? Rozmaz krwi jest to szczegółowa ocena liczby i wyglądu komórek krwi — leukocytów, erytrocytów lub płytek krwi. Mikroskopową ocenę rozmazu krwi wykonuje się w przypadku uzyskania nieprawidłowego wyniku morfologii krwi w badaniu automatycznym. Podczas tego badania diagnosta laboratoryjny ręcznie nanosi próbkę krwi na szkiełko, gdzie zostaje ona w odpowiedni sposób wybarwiona. Powstały materiał następnie poddawany jest analizie mikroskopowej. Badanie populacji płytek pozwala na określenie niektórych przyczyn małopłytkowości. Jak się pobiera płytki krwi? Pobiera się je z krwi żylnej, a badaniu mogą być poddane w ciągu 4 godzin od pobrania, gdyż szybko ulegają degradacji. Co to jest liczenie płytek krwi metodą komorową? Uzyskaną od pacjenta krew rozrzedza się, mieszając ze specjalnym płynem, a następnie umieszcza w tzw. komorze Burkera. Następnie diagnosta laboratoryjny liczy wszystkie płytki krwi, które pojawią się w specjalnych kwadratach komory Burkera. Jak się przygotować do liczenia płytek krwi? Tak samo jak do zwykłej morfologii: należy być na czczo, poprzedniego dnia unikać większego wysiłku.
Co to są retikulocyty? Są to czerwone krwinki, które wciąż się rozwijają, powstają w szpiku kostnym, z którego trafiają do krwioobiegu. Dojrzewają do “dorosłej” postaci w szpiku, jeśli pojawią się w krwi w formie niedojrzałej, może świadczyć to o różnych zaburzeniach i chorobach. Co to są retikulocyty badane automatycznie? Podczas badania automatycznego ich poziom we krwi jest mierzony przez automatyczne narzędzia laboratoryjne, a ich wynik podawany jest procentowo w stosunku do liczby całkowitej wszystkich erytrocytów (krwinek czerwonych). Co oznaczają podwyższone retikulocyty? Zwykle za taki stan odpowiada niedokrwistość pokrwotoczna albo hemolityczna, może tez towarzyszyć anemii z niedoboru żelaza, kwasu foliowego lub witaminy B12 oraz po usunięciu śledziony. Ile retikulocytów powinien mieć człowiek? Dorosły powinien ich mieć w przedziale między 20 000 a 100 000/µl. Co oznacza RET w badaniu krwi? Skrót ten oznacza liczbę retikulocytów.
Co to są retikulocyty badane mikroskopowo? Retikulocyty, to pozbawione jądra, niedojrzałe czerwone krwinki, produkowane w szpiku kostnym. Podczas badania mikroskopowego są liczone ręcznie przez diagnostę laboratoryjnego. Określa się ich liczbę przypadającą na 1000 erytrocytów. Co oznacza niski poziom retikulocytów? Przyczyn może być wiele: niedokrwistość aplastyczna, złośliwa, z niedoboru żelaza, kwasu foliowego, niewydolność szpiku, przebytą radioterapię, niedoczynność przedniego płata przysadki, niedoczynność kory nadnerczy, alkoholizm. Co to są retikulocyty RET-HE? To pomiar zawartości hemoglobiny w retikulocytach, jest to jedna z metod diagnozowania niedokrwistości z niedoboru żelaza. Retikulocyty interpretacja wyników. Interpretacją wyniku poziomu retikulocytów powinien zająć się specjalista tzn. hematolog. Wstępną ocenę wyniku może wykonać lekarz pierwszego kontaktu.
Co to jest rozmaz mikroskopowy krwi? To szczegółowe badanie krwi, mające ocenić liczbę i kondycję erytrocytów (czerwonych krwinek), leukocytów (białych krwinek) oraz płytek krwi. Polega na ręcznym naniesieniu krwi na szkiełko, odpowiednim wybarwieniu oraz ocenie jej składników przez laboranta. Diagnosta ocenia wielkość, kształt, barwę i liczbę odpowiednich składników krwi co pozwala na skuteczniejsze wykrycie nieprawidłowości, przyczyn anemii i innych schorzeń. O czym świadczy rozmaz krwi? To badanie ocenia kondycję naszego układu krwiotwórczego. Kiedy wykonuje się rozmaz krwi? Najczęściej lekarz zleca rozmaz w momencie, gdy w podstawowej morfologii ukażą się jakieś nieprawidłowości. Powodem zlecenia rozmazu krwi mogą być np. powiększone węzły chłonne, żółtaczka niewiadomego pochodzenia, utrzymujące się długo infekcje, utrata wagi, częste krwotoki np. z nosa, wysypki skórne, bóle stawów i kości.
Za co odpowiada albumina? Albuminy to białka produkowane przez wątrobę i uwalniane do krwi. Odpowiadają za transport kwasów tłuszczowych, hormonów, aminokwasów, a nawet leków. Prawidłowy poziom albumin skutkuje także brakiem przenikania płynów z naczyń krwionośnych do tkanek co zapobiega powstawaniu obrzęków. Jaki powinien być poziom albuminy? Za normę przyjmujemy wartości między 35-50 g/l. Co oznaczają niskie albuminy? Może to oznaczać wiele schorzeń, np. marskość wątroby, zwiększoną utratę białka w zespole nerczycowym, niedożywienie, zmniejszone wchłanianie składników pokarmowych w chorobach jelit, alhoholizm. Wysoki poziom albumin nie ma większego znaczenia diagnostycznego, ale może wskazywać na odwodnienie, dietę wysokobiałkową lub zażywanie insuliny oraz hormonu wzrostu. Jak uzupełnić albuminy? W przypadku ich niskiego poziomu zaleca się dietę wysokobiałkową, w stanach ostrych można podawać dożylnie syntetyczne roztwory albumin.
Co wykrywa amylaza trzustkowa? To badanie służy do diagnostyki pracy trzustki. Dzięki wynikowi amylazy (AMY) można ocenić jak dany człowiek trawi wielocukry, skrobię i jak pracuje jego układ trawienny. Trzustka wpływa na gospodarkę węglowodanową, proces trawienia i metabolizm. Jeśli ulegnie uszkodzeniu, może dojść do zaburzenia w wydzielaniu insuliny oraz glukagonu - hormonów trzustkowych. Ponieważ objawy uszkodzenia trzustki mogą długo nie występować albo są niespecyficzne, jedynym narzędziem diagnostycznym jest badanie amylazy. Jaki powinien być wynik amylazy? Za normę uznaje się wynik w zakresie 25-125 U/l. U osób w podeszłym wieku normy są 20-160 U/l. O czym świadczy podwyższona amylaza? Jeśli wynik nie przekracza 575 U/l najczęściej mamy do czynienia ze świnką rozwijającą się w organizmie lub kamicą ślinianek, taki poziom amylazy może występować także u narkomanów, alkoholików, podczas radio- i chemioterapii, może świadczyć o chorobach wątroby, zapaleniu nerek oraz nowotworach w jamie brzusznej. Wynik przekraczający 575 U/l to poważne choroby w rodzaju zapalenia otrzewnej, niedrożności jelit. Nerwica a amylaza. Stres powoduje zwiększoną produkcję adrenaliny co z kolei zwiększa produkcję enzymów trawiennych i może doprowadzić do zapalenia trzustki, wrzodów żołądka.
Co to jest amylaza w moczu? Jest to badanie diagnostyczne dotyczące pracy trzustki. Podwyższony poziom amylazy utrzymuje się w moczu dłużej niż we krwi. Może więc służyć do potwierdzenia przebytego zapalenia trzustki, nawet gdy poziom amylazy we krwi nie odbiega od normy. Ile może być amylazy w moczu? Jej właściwy poziom jest w zakresie 10-490 U/l, u dzieci normy są podobne do tych dorosłych. O czym świadczy podwyższona amylaza w moczu? Może to wskazywać na nieprawidłową pracę nerek, chorym pęcherzyku żółciowym, kamicy żółciowej, nowotworach w jamie brzusznej, chorobie ślinianek. Z kolei niska amylaza w moczu może świadczyć o uszkodzeniu trzustki, mukowiscydozie, zawale serca, taki wynik zdarza się także po rozległym oparzeniu oraz rozwijającym się zatruciu ciążowym. Jakie objawy daje stan zapalny trzustki? Są to m.in. przyspieszone bicie serca, napięte i bolesne powłoki brzuszne, gorączka, żółtaczka, nudności i wymioty, ból w nadbrzuszu promieniujący do lędźwi.
Co oznacza ASO? To badanie oznacza poziom antystreptolizyny w organizmie ludzkim, co pozwala na wykrycie zakażenie paciorkowcem grupy A. Badanie wykorzystywane jest także w diagnostyce chorób reumatycznych. Na co badanie ASO? Lekarz wystawia skierowanie na to badanie, kiedy podejrzewa aktualne lub przebyte zakażenie paciorkowcem grupy A, mogą temu towarzyszyć takie objawy jak: wysoka gorączka, ogóle osłabienie, kołatanie serca, obrzęki, krwiomocz, bóle stawów czy wysypka skórna. Jaki jest prawidłowy wynik ASO? Normy dla ASO to od 10 do 200 lU/ml. U dzieci górna granica normy to 330 IU /ml.Im wyższy wynik, tym więcej przeciwciał przeciwko paciorkowcowi posiada pacjent. Jakie leczenie przy podwyższonym ASO? Jeśli łącznie z wysokim wynikiem ASO z krwi występują objawy zakażenia, konieczne jest podanie antybiotyku, przeważnie amoksycykliny.
AST — co to za badanie? AST, czyli aminotransferaza asparaginianowa, jest jednym z enzymów wątrobowych, badanie jej poziomu pozwala na wykrycie chorób wątroby, szczególnie tych, w których umierają komórki - hepatocyty. W przeciwieństwie do ALT, można ją znaleźć w różnych miejscach w ciele ludzkim poza wątrobą np. sercu, mięśniach szkieletowych, nerkach, trzustce, tkankach mózgu i śledzionie, dlatego jest mniej specyficznym badaniem niż ALT. Jaki wynik AST jest niepokojący? Zakres prawidłowego wyniku różni się w zależności od wieku i płci. Dla dorosłych mężczyzn wynosi < 37 U/l, u kobiet < 31 U/l. Podwyższone AST występuje w stanach martwicy wątroby, a także takich chorobach jak: mononukleoza, zawał serca, uraz wątroby. Z kolei niskie AST może wskazywać na wysoki poziom azotu we krwi, występuje u pacjentów długo dializowanych lub wynikać z niedoborów witaminy B6. Jak leczyć wysoki poziom AST? Należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarskich, stosować dietę bogatą w kwas foliowy, rzucić palenie/alkohol oraz zażywać ruchu.
O czym świadczy białko całkowite we krwi? Badanie poziomu białka całkowitego wykonuje się przy zaburzeniach elektrolitowych, odżywiania, chorobach układu pokarmowego i moczowego. We krwi ludzkiej może znajdować się nawet kilkaset różnych białek odpowiedzialnych za transport hormonów, leków i substancji odżywczych. Oznaczenie poziomu białka całkowitego pozwala na ogólną ocenę zdrowia danego człowieka. Ile powinno być białka we krwi? U dorosłego człowieka norma wynosi między 64 a 83 g/l. O czym świadczy podwyższone białko całkowite? Może świadczyć o występowaniu szpiczaka mnogiego, sarkoidozy, przewlekłych zapaleniach wątroby, reumatoidalnym zapaleniu stawów oraz chorobach tropikalnych. Niski poziom białka całkowitego sugeruje takie schorzenia jak: niedożywienie, marskość wątroby, kłębuszkowe zapalenie nerek, niewydolności serca, zapaleniu jelit z utratą białka, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, niedoczynności tarczycy. Co to jest proteinogram białko całkowite? To badanie pozwala na podział wszystkich białek we krwi na 6 grup i wychwycenie, w których z nich występują zaburzenia.
Co to jest bilirubina bezpośrednia? Inaczej jest to bilirubina związana, badanie jej poziomu pomaga w diagnostyce żółtaczek. Powstaje podczas normalnego rozpadu czerwonych krwinek, przechodzi przez wątrobę, a następnie jest wydalana przez przewód pokarmowy. Jaki poziom bilirubiny jest niepokojący? Normy (poza okresem noworodkowym) wynoszą 3,42-20,6 µmol/l. O czym świadczy podwyższona bilirubina związana? Może świadczyć o takich chorobach jak: gruźlica, nadużywanie alkoholu, marskość wątroby, choroby tarczycy, niewydolność serca, choroby hemolityczne, zespół Gilberta, żółtaczkę u noworodków. Kiedy wykonać badanie bilirubiny całkowitej? Gdy występują następujące objawy: żółtaczka, wirusowe zapalenie wątroby, niedokrwistość hemolityczna, podejrzenie uszkodzenia wątroby przez zatrucie.
Co to jest bilirubina całkowita w badaniu krwi? Jest to badanie laboratoryjne krwi, polegające na zsumowaniu bilirubiny bezpośredniej i pośredniej. Bilirubina całkowita to połączenie bilirubiny bezpośredniej i pośredniej. Jest to żółty barwnik, który jest produktem rozpadu krwinek czerwonych, a dokładnie hemu, będącego składnikiem hemoglobiny. Bilirubina całkowita norma. Za prawidłowy poziom bilirubiny u człowieka dorosłego uznaje się wynik < 1.10 mg/dl. Co oznacza wysoki poziom bilirubiny całkowitej? Zwykle oznacza to uszkodzenie wątroby lub trzustki, kamienie żółciowe, zatrucie grzybami, lekami, narkotykami, Zespół Gilberta. Niska bilirubina całkowita nie ma znaczenia klinicznego i pojawia się rzadko, może występować podczas sarkoidozy. Wysoka bilirubina jak obniżyć? Lekiem na wysoką bilirubinę jest zmiana diety, posiłki o stałych porach, aktywność fizyczna, spożywanie ostropestu, magnezu i witamin z grupy B.
Co to jest cholesterol całkowity? To badanie przesiewowe cholesterolu, pomocne w diagnozowaniu miażdżycy, chorób układu sercowo-naczyniowego oraz ryzyka hipercholesterolemii. Cholesterol jest to substancja tłuszczowa obecna we wszystkich komórkach oraz krwi. Jest składnikiem błon komórkowych, niektórych hormonów, witaminy D oraz kwasów żółciowych. Jest niezbędny dla zdrowia, ale jego nadmiar grozi miażdżycą i jej powikłaniami (zawałem serca, chorobą wieńcową, udarem mózgu). Cholesterol całkowity obejmuje trzy frakcje: lipoproteinę niskiej gęstości, LDL, lipoproteinę wysokiej gęstości, HDL oraz łącznie, lipoproteinę bardzo małej gęstości, VLDL i lipoproteinę o pośredniej gęstości, IDL). Jaki poziom cholesterolu jest groźny? Za niebezpieczny uznaje się poziom cholesterolu całkowitego powyżej 240 mg/dl. Cholesterol całkowity norma. Za normę uważamy wynik do 200 mg/dl, optymalny wynik cholesterolu całkowitego to 155 mg/dl.
Co to jest cholesterol HDL? Jest to jedna z frakcji cholesterolu całkowitego, zwana “dobrym cholesterolem”, gdyż odpowiada za transport cząsteczek cholesterolu z tkanek do wątroby, gdzie są metabolizowane. Jego odpowiedni poziom w organizmie zmniejsza ryzyko zawału i udaru. Przy jego niskim poziomie część cząsteczek nie dociera do wątroby, lecz jest magazynowana w ścianach tętnic, zwiększając ryzyko miażdżycy. Jaki jest prawidłowy poziom cholesterolu HDL? U mężczyzn stężenie cholesterolu powinno przekraczać poziom 40 mg/dl, a u kobiet powinno być wyższe niż 50 mg/dl. Niski poziom HDL może oznaczać dyslipidemię aterogenną, rodzinną hipoalfalipoproteinemię, rodzinny niedobór acylotransferazy lecytyny, chorobę rybich oczu lub chorobę tangierską. Co oznacza wysoki poziom HDL? Ostatnie badania wykazały, że u niektórych osób wysoki poziom HDL może także zwiększać ryzyko zawału serca lub rozwoju miażdżycy.
Co to jest cholesterol LDL? To frakcja cholesterolu odpowiadająca za transport cząsteczek cholesterolu z wątroby do tkanek, dlatego jego podwyższony poziom skutkuje zagrożeniem chorobą wieńcową, ryzykiem zawału serca lub udaru mózgu. Każda z komórek pobiera jakąś ilość cholesterolu, a jego reszta jest wychwytywana przez HDL i przenoszona do wątroby, jeśli jednak “złego” cholesterolu jest zbyt dużo, wtedy odkłada się w tętnicach. Cholesterol LDL norma. Wartość LDL nie powinna przekraczać 100 mg/dl. Podwyższony poziom cholesterolu LDL przyczyny. Za źródło podwyższonego LDL uważa się takie schorzenia, jak: pierwotną, uwarunkowaną genetycznie hipercholesterolemię, powikłanie chorób przewlekłych: wątroby, nerek, niedoczynności tarczycy, przyczyną może też być przyjmowanie niektórych leków: sterydów, betablokerów oraz jako konsekwencja niedożywienia.
Co to jest badanie krwi CK? Jest to enzym zwany kinazą kreatynową, ważny w diagnostyce zawału serca. Najwięcej znajduje się go w komórkach mających duże zapotrzebowanie na energię: mięśniach szkieletowych, mięśniu sercowym i mózgu. Aktywność kinazy wzrasta po wysiłku fizycznym. Co oznacza wysokie CK? Najczęściej oznacza wysiłek fizyczny, urazy, drgawki, zapalenie mięśni, zatrucie dwutlenkiem węgla, choroby mięśnia sercowego w tym zawał, zapalenie mięśnia sercowego, choroby ośrodkowego układu nerwowego w tym padaczkę, niedoczynność tarczycy. Kinaza kreatynowa norma. Dla mężczyzn wynosi ona od 24 do 195 IU/l, a dla kobiet od 24 do 170 IU/l. Jak obnizyć poziom CK? Jeśli przyczyną był nadmierny wysiłek fizyczny, należy go unikać przez najbliższe 7 dni.
Co to jest badanie CRP? Jest to badanie określające poziom białka C-reaktywnego, wykrywającego stan zapalny w organizmie. Powstaje w wątrobie, w komórkach tkanki tłuszczowej oraz w ścianie naczyń tętniczych, a następnie jest wydzielane do krwi. Jego poziom rośnie, gdy w ciele ludzkim rozwija się infekcja, zawału serca oraz przy stanach zapalnych. Jaki wynik CRP jest niepokojący? Wynik powyżej 10 mg/l wskazuje na istnienie stanu zapalnego, poziom do 40 mg/l świadczy zwykle o infekcji wirusowej, ciąży, poziom między 40 a 200 mg/l obrazuje istnienie infekcji bakteryjnej, zaś poziom powyżej 200 mg/l o rozwijającej się sepsie. Przy zastosowaniu odpowiedniego leczenia poziom CRP szybko ulega obniżeniu, więc jest to bardzo pomocne narzędzie do oceny skuteczności działań medycznych. Sam wynik CRO nie pozwala jednak określić przyczyny stanu chorobowego.
Co to jest czynnik reumatoidalny? Czynniki reumatoidalne (RF) to specyficzne przeciwciała skierowane przeciwko białkom własnego organizmu, zwanymi immunoglobulinami. U zdrowych ludzi przeciwciała te atakują bakterie i wirusy, zaś u chorych własny organizm. To badanie jest wykorzystywane w diagnostyce chorób reumatycznych i tkanki łącznej. W większości przypadków czynnik reumatoidalny występuje u chorych na reumatoidalne zapalenie stawów. Jaka jest norma RF? Normy zależą od wartości referencyjnych laboratoriów, w których wykonywane jest badanie, ale przyjmuje się, że wynik powinien być niższy niż 40 IU/ml. Co oznacza RF ilościowo? Niektóre laboratoria dają wynik wyłącznie jakościowy, czyli odpowiadający na pytanie czy RF występuje u danego pacjenta. Wynik ilościowy określa dokładnie poziom czynnika reumatoidalnego. Co oznacza wysoki wynik RF? Może oznaczać wiele chorób, np. reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty, twardzina układowa, zespół Sjogrena, zespół Sharpa, sarkoidozę, mieszaną chorobę tkanki łącznej, choroby wątroby, nerek, płuc oraz jeszcze kilka innych. Trzeba jednak wiedzieć, że RF występuje także u 20% zdrowej populacji.
Panel pediatryczny Polycheck
Co to za badanie panel pediatryczny Polycheck? Jest to badanie wykonywane dzieciom, podejrzewanym o alergię. Bada poziom przeciwciał w klasie IgE odpowiadających za reakcję organizmu na konkretny alergen. Objawy alergii u dzieci mogą dotyczyć zaburzeń żołądkowo-jelitowych, wysypek skórnych, kataru siennego, astmy, układu krążeniowo-naczyniowego. Badanie wykonywane jest za pomocą pobrania krwi, nie trzeba odstawiać leków antyhistaminowych. Oprócz wyniku badania z krwi, ważne są objawy kliniczne u pacjenta. Panel obejmuje przeciwciała przeciwko: orzechowi ziemnemu, mleku, białku jaja, żółtku jaja, ziemniakowi, marchewce, dorszowi, jabłku, soi, mące pszennej, brzozie brodawkowej, tymotce łąkowej, bylicy, D. farinae, D. pteronyssinus, naskórkowi: psa, kota, konia, Aspergillus fumigatus, Cladosporium herbarum.
Panel pokarmowy Polycheck 2
Po co wykonuje się badanie panel pokarmowy Polycheck 2? To badanie diagnostyczne w kierunku alergii pokarmowej na określoną żywność. Polega na zmierzeniu poziomu przeciwciał w klasie IgE odpowiadających reakcji organizmu na dany alergen. U osób uczulonych poziom IgE wzrasta proporcjonalnie do stopnia alergii na dany produkt, u osób zdrowych przeciwciała IgE są niewykrywalne. Objawy alergii pokarmowej to zaburzenia żołądkowo-jelitowe, wysypki skórne, sucha i szorstka skóra, katar sienny, astma. Panel Polycheck 2 bada alergię na takie produkty, jak: gryka zwyczajna, orzech ziemny, kakao (czekolada), ser żółty, makrela, pomidor, ziemniak, tuńczyk, dorsz, łosoś, wieprzowina, kurczak, wołowina, owoce cytrusowe mix, drożdże, mąka pszenna, ryż, jęczmień, czosnek, cebula mix.
Panel pokarmowy Polycheck
Po co wykonuje się badanie panel pokarmowy Polycheck? Jest to badanie przesiewowe w kierunku alergii pokarmowej. Alergia pokarmowa to nieprawidłowa reakcja układu immunologicznego na kontakt z alergenem zawartym w pożywieniu. Objawy to m.in. wymioty, biegunki, bóle brzucha, zaparcia, ale możliwa jest także wysypka, katar czy kaszel. Dobrze jest korzystać z możliwości diagnostyki laboratoryjnej i na wczesnym etapie zdiagnozować przyczynę alergii pokarmowej. Badanie polega na określeniu poziomu przeciwciał w klasie IgE odpowiadających reakcji organizmu na dany alergen. Panel obejmuje 30 alergenów, takich jak: pomidor, awokado, banan, owoce cytrusowe-mix (cytryna, limonka, pomarańcza, mandarynka), kiwi, orzech ziemny, orzech laskowy, groch, soja, seler, wołowina, kurczak, wieprzowina, małż, krewetka, krab, tuńczyk, dorsz, czosnek, cebula, drożdże, sezam, ryż, kukurydza, mąka pszenna, a-laktoalabumina, ß-laktoglobulina, kazeina, białko jaja kurzego, CCD.
Panel pokarmowy Polycheck 3 (10 alergenów)
Po co wykonuje się badanie Polycheck 3? Jest to badanie przesiewowe w kierunku alergii pokarmowej. Alergia pokarmowa to nieprawidłowa reakcja układu immunologicznego na kontakt z alergenem zawartym w pożywieniu. Objawy to m.in. wymioty, biegunki, bóle brzucha, zaparcia, ale możliwa jest także wysypka, katar czy kaszel. Dobrze jest korzystać z możliwości diagnostyki laboratoryjnej i na wczesnym etapie zdiagnozować przyczynę alergii pokarmowej. Badanie polega na określeniu poziomu przeciwciał w klasie IgE odpowiadających reakcji organizmu na dany alergen. W tym badaniu określamy poziom IgE dla takich alergenów, jak: mleko krowie, białko jaja kurzego, żółtko jaja kurzego, rbos d 8 kazeina, soja, ryż, kakao, jabłko, marchew, mąka-mix (mąki ze zbóż: pszenica, żyto, jęczmień, owies).
Panel wziewny Polycheck
Po co wykonuje się badanie na panel wziewny Polycheck? Test ten wykorzystywany w alergologii jako badanie diagnostyczne - pozwala potwierdzić lub wykluczyć alergię wziewną, a tym samym ukierunkować leczenie i dalszą diagnostykę. Badanie polega na oznaczeniu miana przeciwciał w klasie IgE odpowiadających reakcji organizmu na dany alergen. Panel obejmuje 30 alergenów takich, jak: pyłek cyprysu, pyłek leszczyny, pyłek jesionu, pyłek dębu, pyłek oliwki, pyłek brzozy, pyłek żyta, pyłek owsa, pyłek wiechliny łąkowej, pyłek tymotki łąkowej, pyłek pszenicy, pyłek kupkówki, pyłek conodonu palczastego, pyłek babki lancetowatej, pyłek komosy, pyłek parietarii, pyłek ambrozji, pyłek bylicy, naskórek kota, naskórek psa, naskórek konia, Alternarnia alternata, Aspergillus fumigatus, Candida albicans, Blomia tropicalis, Dermatophagoides pteronyssinus, Dermatophagoides farinae, lateks, karaluch, CCD.
Panel wziewny Polycheck 2 (10 alergenów)
Po co wykonuje się badanie panel wziewny Polycheck 2 na 10 alergenów? Test ten wykorzystywany w alergologii jako badanie diagnostyczne - pozwala potwierdzić lub wykluczyć alergię wziewną, a tym samym ukierunkować leczenie i dalszą diagnostykę. Badanie polega na oznaczeniu miana przeciwciał w klasie IgE odpowiadających reakcji organizmu na dany alergen. Objawami alergii wziewnej są katar sienny, zapalenie spojówek, astma, kaszel, infekcje dróg oddechowych. Panel bada reakcję na takie alergeny jak: D.pteronyssinus, D.Farinae, naskórek psa, naskórek kota, naskórek konia, naskórek owcy, Aspergillus fumigatus, Cladosporium herbarum, Penicillium notatum, Alternaria alternata.
P-ciała p/Bordetalla pertusis IgA
Po co wykonuje się badanie przeciwciał p/Bordetalla pertusis IgA? Bordetella pertussis to bakteria, która wywołuje krztusiec (koklusz). Zasadniczo jest to choroba wieku dziecięcego, ale może występować także u dorosłych. Objawy zakażenia trwają 6 – 8 tygodni, a w jego przebiegu wyróżnia się trzy okresy: nieżytowy (objawy przypominające przeziębienie), napadowego kaszlu i zdrowienia. Zaraźliwość osoby chorej na krztusiec jest bardzo duża, zwłaszcza w okresie nieżytowym i na początku napadowego kaszlu. Bakteria ta przede wszystkim uszkadza nabłonek dróg oddechowych, który bardzo długo się regeneruje, dlatego kaszel trwa wiele tygodni. Antybiotyk zahamuje rozwój krztuścca, ale tylko podany na początku infekcji. Najpoważniejsze powikłania występują u małych dzieci, u których bakteria może wywołać bezdechy i drgawki. Test serologiczny na obecność przeciwciał ukazują układu odpornościowego na obecność bordetalla pertusis. Przeciwciała w klasie IgA pojawiają się najwcześniej po zakażeniu i utrzymują się do 4 miesięcy.
P-ciała p/Bordetalla pertusis IgG
Po co wykonuje się badanie przeciwciał przeciwko Bordetalla pertusis IgG? Jest to jedno z badań w celu wykrycia zakażenia bakterią wywołującą krztusiec (koklusz). Jest to choroba wywołująca groźne powikłania u małych dzieci w postaci bezdechu oraz drgawek. Bakteria uszkadza nabłonek dróg oddechowych, dlatego charakterystyczny kaszel trwa parę tygodni. Leczenie antybiotykiem jest skuteczne tylko na początku infekcji, lek podany w późniejszej fazie rozwoju zakażenia jedynie zmniejsza zakaźność chorego. Objawami krztuśca są szczekający kaszel, zatkany nos, ból głowy, stan podgorączkowy, zapalenie spojówek, świszczący oddech, podrażnienie gardła. Występowanie przeciwciał przeciwko Bortdetalla pertusis w klasie IGA, IgG i IgM i objawy kliniczne świadczą o obecności zakażania bakterią. Za prawidłowy (brak zakażenia) uznaje się wynik ujemny.
P-ciała p/Bordetalla pertusis IgM
Po co wykonuje się przeciwciała przeciwko Boordetalla pertusis IgM? To jedno z badań mających potwierdzić lub zaprzeczyć zakażeniu bakterią wywołującą krztusiec (koklusz). Infekcja przypomina objawy przeziębienia z charakterystycznym “szczekającym” kaszlem, pomiędzy atakami kaszlu oddech może stawać się świszczący. Jest to niebezpieczna choroba szczególnie dla małych dzieci, u których może dojść do bezdechów oraz objawów neurologicznych w postaci drgawek. Leczenie antybiotykiem zatrzymuje rozwój choroby jedynie na początku infekcji. Podanie leku później zmniejsza zakaźność chorego, ale nie zatrzymuje zakażenia. Za prawidłowy wynik (brak zakażenia) uznaje się wynik ujemny.
P-ciała p/Borrelia IgG, Western-blot
Co to za badanie przeciwciała przeciw Borrelia IgG, metodą Western-blot? Jest to badanie diagnostyczne w kierunku wykrycia przeciwciał przeciwko krętkowi wywołującemu chorobę boreliozy. Jest to zakażenie przenoszone przez kleszcze, przy czym, aby doszło do rozwoju infekcji, kleszcz musi być w skórze min. przez 2-3 dni. Borelioza ma trzy etapy objawów: najpierw pojawia się okrągły rumień w miejscu, w którym kleszcz przyssał się do skóry, pojawiają się objawy grypopodobne i powiększenie węzłów chłonnych, w drugim etapie występują objawy z grupy kardiologicznych, neurologicznych lub reumatologicznych, w trzecim stadium występuje trwałe uszkodzenie układu nerwowego I stawów, prowadzące nawet do zmiany osobowości. Badanie metodą Western-blot wykonuje się zwykle po uzyskaniu wyniku dodatniego w teście przesiewowym metodą Elisa. Test pozwala zróżnicować przeciwciała w dwóch klasach: IgM I IgG co wskaże, czy infekcja jest świeża czy już przebyta.
P-ciała p/Borrelia IgM
Co to za badanie p/Borrelia IgM? Jest to badanie diagnostyczne w kierunku wykrycia zakażenia boreliozą. To poważna choroba, mająca długotrwałe skutki dla całego organizmu ludzkiego. W początkowej fazie występuje rumień wokół miejsca znalezienia kleszcza na ciele oraz objawy grypopodobne, w późniejszych fazach dochodzi do uszkodzenia układu nerwowego, objawów kardiologicznych i reumatycznych. Nieleczona borelioza rujnuje układ nerwowy oraz niszczy stawy. Dlatego ważne jest wykluczenie zakażenia po każdym kleszczu, który przebywał w ciele dłużej niż 2 dni. Badanie przeciwciał w klasie IgM pozwala zdiagnozować ostrą (trwającą) infekcję krętkami Borrelia, co jest wskazaniem do podjęcia leczenia antybiotykiem.
P-ciała p/Borrelia IgM, Western blot
Co to za badanie p/Borrelia IgM metodą Western-blot? To badanie diagnostyczne w kierunku zakażenia boreliozą, wykonywane najczęściej w sytuacji, gdy badanie metodą przesiewową testem Elisa, wykaże wynik dodatni. Test Western-blot jest bardziej czuły i dokładny. Boreliozą można się zakazić poprzez ukąszenie kleszcza, jeśli pozostanie on w ciele dłużej niż 2-3 dni. Początkowo pojawia się rumień wokół miejsca, gdzie przyczepił się kleszcz oraz występują objawy grypopodobne wraz z powiększeniem węzłów chłonnych. Następnie pojawiają się dolegliwości kardiologiczne, neurologiczne oraz stawowe. W ostatniej fazie, gdy borelioza nie była leczona, następuje trwałe uszkodzenie układu nerwowego oraz zniszczenie stawów. Zróżnicowanie przeciwciał w klasie IgG oraz IgM pozwala na stwierdzenie czy mamy do czynienia ze świeżą czy już przebytą infekcją, gdyż przeciwciała klasy IgG pojawiają się po 1-2 miesiącu od zakażenia.
P-ciała p/Chlamydia pneumoniae IgA
Po co wykonuje się badanie przeciwciał przeciwko Chlamydia pneumoniae IgA? Jest to badanie mające na celu wykrycie zakażenie gram-ujemną bakterią Chlamydia pneumoniae, wywołującą najczęściej zapalenie płuc lub oskrzeli, zaostrzającą przebieg astmy. U dzieci poniżej 5 roku życia, nie występuje zapalenie płuc wywołane tą bakterią, ale dość często pojawia się u osób starszych wiekiem. Zakażenie ma przeważnie przebieg łagodny. Przeciwciała są produkowane z dość dużym opóźnieniem. Te z klasy IgA pojawiają się we krwi w okresie od 6 do 8 tygodni od zakażenia. IgA są wytwarzane później niż IgM, są markerem aktywnego zakażenia, są charakterystyczne dla ponownych zakażeń.
P-ciała p/Chlamydia pneumoniae IgG
Po co wykonuje się badanie przeciwciał przeciwko Chlamydia pneumoniae IgG? To badanie diagnostyczne w kierunku zakażenia bakterią Chlamydia pneumoniae wywołującą zapalenia płuc i oskrzeli, a czasami przyczyniająca się do zaostrzenia przebiegu astmy. Nie występuje u dzieci poniżej 5 roku życia, ale jest dość częste u osób w podeszłym wieku. Zwykle zapalenie płuc ma przebieg łagodny. Przeciwciała charakterystyczne dla tej choroby są wytwarzane przez organizm z dość dużym opóźnieniem. Te z klasy IgG pojawiają się od 6 do 8 tygodnia od momentu zakażenia. Izolowana obecność przeciwciał z klasy IgG, bez objawów klinicznych, świadczy o zakażeniu przebytym w przeszłości. Przeciwciała p/Chlamydia pneumoniae mogą występować w organizmie przez wiele miesięcy, a nawet lat, co nie świadczy o aktywnym zakażeniu.
P-ciała p/Chlamydia pneumoniae IgM
Po co wykonuje się badanie przeciwciał przeciwko Chlamydia pneumoniae IgM? To badanie różnicujące klasy przeciwciał w podejrzeniu zakażenia bakterią Chlamydia pneumoniae. Ten drobnoustrój wywołuje zapalenia płuc i oskrzeli, szczególnie u ludzi starszych (u dzieci do 5 roku życia nie występuje w ogóle jako przyczyna chorób układu oddechowego), zwykle o łagodnym przebiegu. Przeciwciała klas IgA, IgG i IgM występują w różnych okresach od zakażenia, co pozwala na stwierdzenie czy mamy do czynienia z infekcją ostrą, świeżą, czy przebytą w przeszłości. Przeciwciała klasy IgM pojawiają się w 2 i 3 tygodniu od ujawnienia się zakażenia, ich obecność bez stwierdzenia obecności IgG i IgA świadczy o świeżym zakażeniu.
P-ciała p/Chlamydia trachomatis IgA
Po co wykonuje się badanie przeciwciał przeciwko Chlamydia trachomatis IgA? To jedno z badań diagnostycznych w celu stwierdzenia zakażenia bakterią Chlamydia trachomatis, która wywołuje infekcje przenoszone drogą płciową. Znamy jest 19 serotypów Chlamydia trachomatis. Serotypy oznaczane od A do C są przyczyną jaglicy, choroby oczu prowadzącej do ślepoty; serotypy D-K powodują zakażenia dróg moczowych i płciowych, zapalenia spojówek, reaktywne reumatyczne zapalenie stawów oraz zapalenia płuc noworodków; serotyp L1-L3 jest przyczyną ziarnicy wenerycznej pachwin; serotypy D-K są najczęstszym bakteryjnym źródłem chorób przenoszonych drogą płciową. U kobiet zakażenia dróg moczowopłciowych C.trachomatis o serotypie D-K skutkuje: zapaleniem szyjki macicy, zapaleniem jajowodu, endometriozą (w 40 procentach przypadków zapalenia szyki macicy wywołanej C.trachomatis), bezpłodnością, zapaleniem cewki moczowej, chorobą zapalną narządów miednicy mniejszej, ciążą ektopową, reaktywnym zapaleniem stawów, a w przypadku przeniesienia patogenu na noworodka zapaleniem płuc (20%) lub zapaleniem spojówek (40%).
P-ciała p/Chlamydia trachomatis IgG
Co to za badanie przeciwciała przeciwko Chlamydia trachomatis IgG? To badanie wykazuje obecność zakażenia bakterią Chlamydia trachomatis, przenoszą droga płciową. Choroba wywołana tą bakterią przebiega zazwyczaj łagodnie, ale może mieć bardzo poważne konsekwencje dla zdrowia. Znamy jest 19 serotypów Chlamydia trachomatis. Serotypy oznaczane od A do C są przyczyną jaglicy, choroby oczu prowadzącej do ślepoty; serotypy D-K powodują zakażenia dróg moczowych i płciowych, zapalenia spojówek, reaktywne reumatyczne zapalenie stawów oraz zapalenia płuc noworodków; serotyp L1-L3 jest przyczyną ziarnicy wenerycznej pachwin; serotypy D-K są najczęstszym bakteryjnym źródłem chorób przenoszonych drogą płciową. U mężczyzn serotypy D-K są najczęstszym powodem nie rzeżączkowego zapalenia cewki moczowej (NGU) oraz porzeżączkowego (PGU) zapalenia cewki moczowej po leczeniu penicyliną oraz zapalenia najądrza, reaktywnego reumatycznego zapalenia stawów (około 1 procenta mężczyzn z zapaleniem cewki moczowej spowodowanej C. trachomatis), zapalenia prostaty, zespołu Reitera, zapalenia odbytnicy i odbytu. Chlamydia wywołuje też zapalenia spojówek u osób obu płci, źródłem infekcji jest zwykle basen kąpielowy.
P-ciała p/Chlamydia trachomatis IgM
Po co wykonuje się badanie Chlamydia trachomatis IgM? Badanie ma na celu wykrycie zakażenia bakterią przenoszoną droga płciową o nazwie Chlamydia trachomatis. Wykrywanie specyficznych przeciwciał ma głównie znaczenie w przypadkach, w których wykrycie bakterii innymi metodami jest niemożliwe, np. w reaktywnym zapaleniu stawów lub niepłodności. Oznaczenie obecności przeciwciał IgM może być metodą z wyboru w diagnostyce zapalenia płuc u noworodków spowodowanego przez C.trachomatis. Obecność przeciwciał IgM wskazują na aktywne, ostre zakażenie. Przeciwciała IgM specyficzne dla Chlamydia trachomatis nie są zwykle oznaczalne u dorosłych chorych na zakażenie dróg moczowo-płciowych. Bakteria ta może wywoływać szereg chorób różnych u kobiet i mężczyzn oraz zapalenie spojówek przez zakażenie wodą basenową u osób obojga płci.
P-ciała p/CMV IgG
Co to za badanie przeciwciała przeciw CMV IgG? Jest to badanie mające wykrywać zakażenie cytomegalowirusem. Zarażenie odbywa się drogą kropelkową, przez kontakty seksualne. W większości przypadków zakażenie przechodzi się bezobjawowo. U osób z obniżoną odpornością infekcja może przypominać przebiegiem mononukleozę. Wirus ten jest bardzo niebezpieczny dla kobit w ciąży, a w zasadzie dla dziecka rozwijającego się w macicy, gdyż podczas zakażenia dochodzi do uszkodzenia płodu. Cytomegalowirus przenika także do mleka matki podczas karmienia piersią. Z tego powodu badanie przeciwciał przeciwko CMV jest zalecane jako przesiewowe wśród kobiet w ciąży, także wśród pacjentów przed rozpoczęciem terapii immunosupresyjnej. Przeciwciała IgG są wytwarzane kilka tygodni po momencie zakażenia CMV. Poziomy IgG rosną podczas ostrej infekcji, a następnie stabilizują się, gdy wirus staje się nieaktywny. Po kontakcie z wirusem CMV pewna ilość przeciwciał zostaje we krwi, co zapewnia ochronę przed kolejną infekcją pierwotną. Przebycie bezobjawowej infekcji CMV jest dość powszechne, dlatego w populacji dorosłych częstość występowania swoistych przeciwciał sięga nawet 80-100%.
P-ciała p/CMV IgM
Co to za badanie przeciwciała przeciw CMV IgM? CMV to inaczej cytomegalowirus. Jest to jeden z rodzajów herpeswirusów, który odpowiada za wywoływanie kilku chorób. Jest dość powszechny, występuje nawet u 40-85% ludzi i w większości nie daje żadnych objawów. Choroby wywołane tym wirusem obecne są szczególnie u osób z niedoborami odporności, które mogą być wywołane przez wiele czynników. Jest szczególnie niebezpieczny dla kobiet w ciąży, gdyż przenika do płodu i powoduje ciężkie uszkodzenia. Może także dojść do zakażenia okołoporodowego, a także przekazania dziecku wirusa w czasie karmienia piersią. Oznaczalność przeciwciał klasy IgM często świadczy o wzroście miana wirusa, czyli infekcji, do której doszło dość niedawno - znikają one po 16-20 tygodniach od momentu zakażenia.
P-ciała p/Mycoplasma pneumoniae IgA
Po co wykonuje się badanie przeciwciał przeciwko Mycoplasma pneumoniae IgA? Mycoplasma pneumoniae to bakterie powodujące zapalenia płuc oraz inne infekcje dróg oddechowych. Objawy zarażenia mycoplasmą przypominają zakażenia wirusami. Powodują kaszel i podwyższoną temperaturę ciała. Objawy nieleczone utrzymują się nawet do kilku tygodni. Czas wylęgania się objawów wynosi ok 2-3 tygodnie, ale przeciwciała pojawiają się już w około 10 dniu od zakażenia. Przez 3 tygodnie stężenie przeciwciał w klasie IgA wzrasta, a następnie zaczyna spadać. Infekcja zwykle przebiega łagodnie i następuje całkowite wyleczenie. Oznaczenie poziomu przeciwciał w klasie IgA jest miarodajne w wykrywaniu wczesnego zakażenia.
P-ciała p/Mycoplasma pneumoniae IgG
Co to za badanie przeciwciała przeciwko Mycoplasma pneumoniae IgG? Jest to jedno z badań diagnostycznych w kierunku wykrycia zakażenia bakterią Mycoplasma pneumoniae, wywołującą zapalenia dróg oddechowych. Bakteria ta może pozostać w drogach oddechowych kilka miesięcy, a nawet kilka lat. Jest częstą przyczyną zapaleń płuc u dzieci, młodych dorosłych oraz osób powyżej 65 roku życia. Zbadanie poziomu przeciwciał IgG swoistych dla M. pneumoniae należy wykonywać łącznie z oznaczeniem poziomu IgM, gdyż dodatni wynik badania może być skutkiem kontaktu z bakterią w przeszłości. Ostateczne zdiagnozowanie zakażenia wymaga udokumentowania serokonwersji poprzez wykonanie dwóch badań w odstępie 2 – 4 tygodni i określenie różnic pomiędzy wynikami.
P-ciała p/Mycoplasma pneumoniae IgM
Co to za badanie przeciwciała przeciwko Mycoplasma pneumoniae IgM? To badanie diagnostyczne mające na celu wykrycie zakażenia bakterią wywołującą infekcje dróg oddechowych o nazwie Mycoplasma pneumoniae. Przebieg infekcji jest zwykle łagodny, chyba, że zakażeniu uległa osoba z obniżoną odpornością lub wieloma dodatkowymi schorzeniami. Chorobie tej ulegają najczęściej dzieci, młodzi dorośli (zwłaszcza w skupiskach takich jak np. akademiki) oraz osoby po 65 roku życia. Dodatni wynik badania w kierunku obecności przeciwciał swoistych dla M.pneumoniae w klasie IgM oznacza zwykle ostre zakażenie drobnoustrojem. Nie ma jednak jednoznacznych badań określających czas utrzymywania się wykrywalnego poziomu przeciwciał IgM po zachorowaniu. Rekomendowane jest jednoczesne wykonywanie oznaczenia poziomu przeciwciał w klasie IgG i IgM.
P-ciała p/Toksoplasma gondii IgG
Co to za badanie przeciwciała przeciwko Toksoplazmoza gondii IgG? Toksoplazmowa jest chorobą pasożytniczą wywoływaną przez pierwotniaka Toksoplazmoza gondi. Zarazić się nim można jedząc niedogotowane mięso bądź spożywając żywność ubrudzoną ziemią oraz przez kontakt z odchodami kotów. Infekcja przebiega zwykle bezobjawowo, ale jest groźna dla płodów, im wcześniejszy etap ciąży, tym zakażenie ma poważniejszy wpływ na rozwój dziecka, także zaraz po urodzeniu. Przeciwciała w klasie IgG pojawiają się później niż w klasie IgM i osiągają maksymalny poziom w ciągu 1-2 miesięcy od zakażenia, a następnie utrzymują się długo w organizmie. Badanie wykonuje się w następujących przypadkach: jako przesiewowe u kobiet w ciąży, przy podejrzeniu toksoplazmowy wrodzonej u noworodka, w celu potwierdzenia infekcji u osoby z klinicznymi objawami.
P-ciała p/Toksoplasma gondii IgM
Co to za badanie przeciwciała przeciwko Toksoplazmoza gondi IgM? Badanie ma na celu wykrycie zakażenia pierwotniakiem Toksoplazmowa gondi. Zakażenie następuje najczęściej drogą pokarmową po zjedzeniu niedogotowanego mięsa, żywności ubrudzonej ziemią lub po kontakcie z odchodami kota. Choroba przebiega zwykle bezobjawowo, ale jest groźna dla kobiet w ciąży, gdy pierwotniak jest bardzo teratogennym drobnoustrojem. Jeśli do zakażenia kobiety dojdzie w pierwszym trymestrze, płód jest narażony na poważne powikłania, w drugim i trzecim trymestrze przebieg jest łagodniejszy dla dziecka. U noworodka może dojść do wystąpienia toksoplazmowy wrodzonej. Liczba wykrytych przeciwciał IgM przeciwko toxoplasmie gondii wskazuje, jak dawno doszło do zakażenia oraz w jakiej fazie przebiegu choroby obecnie znajduje się pacjent.
P-ciała p/wirusowi opryszczki HSV IgG
Co to za badanie przeciwciała przeciwko wirusowi opryszczki HSV IgG? To badanie jest przydatne w zakresie diagnostyki zakażenia wirusem opryszczki. Wirus ten powoduje różne objawy kliniczne. Bez względu na to, gdzie się umiejscowi w ludzkim ciele, ma zdolności trwania w uśpieniu przez długi czas i uaktywnia się pod wpływem bodźca mechanicznego lub spadku odporności. Wyróżniamy dwa typy wirusa: HSV-1 i HSV-2, które są ze sobą spokrewnione. HSV powoduje najczęściej zakażenia skórne i błon śluzowych, w przypadku HSV-1 umiejscowione na wargach i w jamie ustnej; w przypadku HSV-2, na narządach płciowych. Zakażenia u ludzi tym wirusem są powszechne. Częstymi objawami infekcji HSV-1 są zapalenie gardła, rzadziej zapalenie spojówek. Bardzo groźne są zakażenia okołoporodowe u noworodków, wiąże się to z dużą śmiertelnością. W początkowych stadiach infekcji poziom specyficznych IgG może być nieoznaczalny, a zaczyna wzrastać 1 – 2 tygodnie po wystąpieniu objawów zakażenia. Maksymalny poziom osiągnie w 6 – 8 tygodniu.
P-ciała p/wirusowi opryszczki HSV IgM
Co to jest za badanie przeciwciała przeciwko wirusowi opryszczki HSV IgM? Badanie ma na celu wykrycie zakażenia wirusem opryszczki. Jest zalecane osobom, które mają objawy w postaci pęcherzyków w okolicy ust lub narządów płciowych albo mających objawy zapalenia opon mózgowych. Wirus ma zdolności ukrywania się w organizmie ludzkim przez bardzo długi czas i ujawnia się pod wpływem bodźca mechanicznego albo w chwili spadku odporności. Występuje w dwóch typach: HSV1 i HSV2, pierwszy atakuje okolice ust, a drugi narządy płciowe. Bardzo groźne są zakażenia okołoporodowe noworodków, charakteryzują się dużą śmiertelnością. Oznaczenie przeciwciał IgM przeciwko HSV-1 i HSV-2 umożliwia wykrycie aktywnego zakażenia opryszczką (pierwotnego lub nawracającego).
P-ciała p/wirusowi ospy wietrznej IgG VZV
Co to za badanie przeciwciała przeciwko wirusowi ospy wietrznej VZV IgG? Jest to badanie diagnostyczne wykonywane w przebiegu ospy wietrznej lub półpaśca. Jest to choroba głównie wieku dziecięcego, samoograniczająca się, o zwykle łagodnym przebiegu. Charakterystycznym objawem zakażenia jest wysypka skórna. Infekcja zaczyna się gorączką (37-40C) i złym samopoczuciem, później na skórze pojawia się wysypka (czerwone plamki), która ulega przekształceniu w pęcherze, następnie krosty i strupy odpadające po kilku dniach. Okres wylęgania ospy wietrznej wynosi 10 do 21 dni. Do rzadkich powikłań ospy wietrznej należy zapalenie mózgu - 1 na 4000 dzieci. Wirus pozostaje w organizmie w postaci utajonej w zwojach nerwowych i w chwili spadku odporności objawi się jako półpasiec. Po zakończeniu półpaśca może pozostać nerwoból trwający nawet 6 tygodni. Wzrost poziomu przeciwciał w klasie IgG jest dowodem skutecznej odpowiedzi odpornościowej.
P-ciała p/wirusowi ospy wietrznej IgM VZV
Po co wykonuje się badanie przeciwciał przeciwko wirusowi Varicella zoster? Badanie wykonuje się w celu potwierdzenia zakażenia wirusem ospy wietrznej lub półpaścem. Ospa wietrzna jest chorobą wieku dziecięcego o zwykle łagodnym przebiegu, której charakterystyczną cechą jest wysypka w postaci pęcherzyków, które następnie obsychają i pokrywają się strupem. Po przechorowaniu ospy wietrznej wirus zostaje w organizmie w postaci utajonej w zwojach nerwowych i objawia się jako półpasiec w chwili spadku odporności. Ospa wietrzna ma bardzo długi czas wylęgania się - od 10 do 21 dni. Do jej rzadkich powikłań należy zapalenie mózgu, które występuje u 1 na 4000 dzieci. Obecność przeciwciał klasy IgM wskazuje na trwające obecnie zakażenie tym patogenem - są one obecne w 100% zakażeń pierwotnych, za to zanikają u około połowy pacjentów po reaktywacji wirusa.
P-ciała p/wirusowi różyczki IgG
Po co wykonuje się badanie przeciwciał przeciw wirusowi różyczki IgG? Badanie ma na celu potwierdzić podejrzenie zakażenia wirusem różyczki (rubivirus). Na różyczkę chorują głównie dzieci, a infekcja ma przebieg łagodny. Zdarza się jednak, że chorują także dorośli, zwłaszcza jeśli nie przeszli różyczki w dzieciństwie. Różyczka przenosi się drogą kropelkową, pozostawia trwałą odporność. Wirus jest groźny dla kobiet w ciąży, a w zasadzie dla ich dzieci, gdyż u płodu mogą wystąpić groźne powikłania. Stąd badanie to wykonuje się głównie u ciężarnych kobiet, które nie przeszły zakażenia w dzieciństwie. Szczególnie niebezpiecznie jest zachorować w pierwszym trymestrze ciąży co grozi poronieniem, obumarciem płodu oraz wystąpieniem licznych wad wrodzonych np. małogłowia, wady wzroku, słuchu, upośledzenie umysłowego, wad układu krążenia i innych. Jeżeli wynik IgM jest negatywny, a w klasie IgG dodatni, to oznacza, że osoba chorowała już na różyczkę lub nabyła odporność na skutek szczepienia.
P-ciała p/wirusowi różyczki IgM
Po co wykonuje się badanie przeciwciał przeciwko wirusowi różyczki w klasie IgM? Różyczka to choroba zakaźna, występująca głównie w okresie dziecięcym o łagodnym przebiegu. Różyczka przenosi się drogą kropelkową. Zachorować mogą także dorośli, a jest to szczególnie niebezpieczne, jeśli zakażeniu ulegnie kobieta w ciąży, zwłaszcza w pierwszym trymestrze. W takim przypadku wirus może spowodować poronienie, obumarcie płodu lub liczne wady wrodzone (małogłowie, wada wzroku, słuchu, upośledzenie umysłowe, wada układu krążenia i inne). Obecność przeciwciał w klasie IgM wskazuje na aktualnie toczącą się chorobę. Jeżeli wynik w klasie IgM jest negatywny, a w klasie IgG dodatni, to oznacza, że dana osoba chorowała już na różyczkę lub nabyła odporność na skutek szczepienia.
Po co wykonuje się badanie na mononukleozę zakaźną? W celu wykrycia zakażenia mononukleozą zakaźną można wykonać szybki test przesiewowy, jakościowy. Jest to zespół objawów wywołanych pierwotnym zakażeniem wirusem EBV. Wywołuje objawy w postacie limfadenopatii, zapalenia gardła, gorączki, hepatosplenomegalii. Występuje najczęściej u nastolatków i młodych dorosłych. Wirus przenoszony jest między innymi przez ślinę. U dzieci mononukleoza ma przebieg najczęściej bezobjawowy. Szybki test jakościowy oznacza poliklonalne przeciwciała heterofilne produkowane w organizmie na skutek stymulacji limfocytów B zakażonych wirusem EBV. Te przeciwciała występują u 50% chorych w pierwszym tygodniu choroby oraz u 60 –90% chorych w drugim i trzecim tygodniu choroby. Ich poziom zaczyna spadać w czwartym/piątym tygodniu choroby. Szybki test charakteryzuje się stosunkowo niską czułością, dlatego wynik bywa fałszywie dodatni, a pełna diagnoza wymaga dodatkowych badań.
Co to za badanie HIV przeciwciała? Badanie ma na celu wykazanie czy pacjent jest zakażony wirusem HIV. Wykonuje się je jeden do trzech miesięcy od momentu prawdopodobnego kontaktu z wirusem (czas, po którym przeciwciała można wykryć wynosi od 2 do 8 tygodni); u osób ze zwiększonym ryzykiem zakażenia jeden raz w roku; u osób z objawami wskazującymi na możliwość zakażenia HIV; w ramach przygotowania do poczęcia lub w ciąży. Przeciwciała są oznaczalne we krwi lub innych płynach biologicznych, w tym w ślinie lub moczu. Zarażenie wirusem HV przebiega bezobjawowo lub mogą mu towarzyszyć objawy grypopodobne, które ustępują po 1 lub 2 tygodniach. Wirus działa w organizmie, a wyraźne objawy choroby mogą wystąpić dopiero po 10 latach lub nawet później. Nieleczone zakażenie HIV prowadzi do stopniowego pogarszania stanu zdrowia i rozwoju AIDS. Wirus niszczy układ odpornościowy i osoba chora staje się podatna na wyniszczające infekcje. Znamy dwa typy wirusa: HIV-1 i HIV-2. Za prawidłowy wynik uważa się całkowity brak przeciwciał HIV.
Po co wykonuje się badanie HBs? Jest to badanie jakościowe w celu wykrycia zapalenia wątroby typu B. HBV to najczęstsza na świecie postać zapalenia wirusowego wątroby. Wirus ten jest przenoszony przez płyny ustrojowe w wyniku kontaktu seksualnego lub drogą pozajelitową. Epidemiologicznie, jego wykrycie jest testem serologicznym o najpowszechniejszym zastosowaniu w profilaktyce i diagnostyce chorób zakaźnych wątroby. Jest wykrywany w surowicy krwi od 1 do 2 miesięcy od zakażenia, jeszcze przed wystąpieniem objawów klinicznych. Ciąża oraz nieprawidłowe przygotowanie próbki krwi mogą być przyczyną wyników fałszywie dodatnich; także rzadkie mutacje genów wirusa mogą prowadzić do wyników fałszywie ujemnych. Najczęściej jednak wynik HBs ujemny oznacza brak zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B, zaś dodatni występuje przy zakażeniu.
Co wykrywa badanie proteinogram+białko całkowite? Ludzki organizm produkuje wiele rodzajów białek, niezbędnych do ważnych, życiowych procesów. Badanie proteinogramu pozwala na rozbicie tych białek na kilka frakcji i dostrzeżenie, w których z nich występują zaburzenia. Jest to badanie metodą elektroferezy białek. Proteinogram a nowotwór. Wynik tego badania jest często brany pod uwagę w diagnostyce szpiczaka mnogiego, który jest chorobą nowotworową. Kto powinien zrobić badanie: osoba z niedokrwistością o nieznanej przyczynie, nawracających infekcjach, wzrostem poziomu wapnia, białkomoczu, neuropatii obwodowej, niewydolności nerek, wysokim poziomie białka całkowitego. Prawidłowy wynik wynosi dla osoby dorosłej: albuminy: 52,1 – 65,1% (31,2-52,1 g/l); alfa1-globuliny: 1- 3% (0,6-2,4 g/l), alfa2-globuliny: 9,5-14,4% (5,7-11,5g/l), beta1-globliny: 6-10% (3,6-7,8 g/l), beta2-globuliny: 2,6-5,8% (1,6-4,6 g/l), gamma-globuliny: 10,7-20,3% (6,4-16,2 g/l). Prawidłowy poziom białka całkowitego wynosi 60 do 80 g/l.
Sód jest elektrolitem niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania m.in. mięśni i nerwów. Współpracuje z innymi pierwiastkami w regulacji ilości płynów w organizmie. Jego stężenie bada się razem z poziomem potasu, magnezu, fosforu i innych pierwiastków. Prawidłowe stężenie sodu we krwi jest ściśle określone, a dopuszczalna granica jego wahania to 135-145 mmol/l). Już 1% więcej sodu w organizmie powoduje, że człowiek odczuwa większe pragnienie. Najwięcej sodu człowiek przyjmuje wraz z pożywieniem, a konkretnie z solą. Co oznacza niski poziom sodu we krwi? Objawia się to utratą apetytu, skurczami mięśni, zaburzeniami koncentracji i pamięci, nudnościami, w ciężkich przypadkach drgawkami i śpiączką. Nadmiar sodu objawy. Wysoki poziom sodu skutkuje zwiększonym pragnieniem, wzrostem ciśnienia krwi, nudnościami, drgawkami i śpiączką.
Sód w moczu
Po co robi się badanie sodu w moczu? Badanie sodu w moczu wykonuje się po stwierdzeniu jego nieprawidłowego stężenia w surowicy krwi. Wykonuje się je z porannej porcji moczu z tzw. środkowego strumienia, po uprzednim umyciu okolic intymnych. Mocz należy “złapać” do sterylnego pojemniczka z apteki, unikając dotykania palcami jego wewnętrznej powierzchni. Tak pobrany mocz należy szybko zanieść do laboratorium. W praktyce badanie sodu z pojedynczej próbki moczu wykonuje się bardzo rzadko, gdy jest mało precyzyjne, o wiele dokładniejsze jest badanie poziomu sodu w całości wydalanego przez dobę moczu.
Sód wydalanie
Po ro robi się badanie sodu w dobowej zbiórce moczu? Poziom sodu jest kontrolowany w organizmie przez nerki. Wykonanie badania sodu w moczu u osób z nadciśnieniem tętniczym pozwala określić, czy pacjent spożywa nadmierną ilość tego pierwiastka w pokarmach, ewentualnie wykryć nieprawidłowości w funkcjonowaniu nerek. Zbadanie oznaczenia sodu w moczu jest przydatne także w kłębuszkowym zapaleniu nerek oraz w zespole wątrobowo-nerkowym (niewydolność nerek z martwicą wątroby). Jak przeprowadzić dobową zbiórkę moczu? Należy zaopatrzyć się w około 2-litrowy pojemnik z podziałką. Pierwszą poranną porcję oddać do ubikacji, następnie każdą kolejną porcję oddawać do pojemnika. Następnego dnia ranną porcję też zebrać do pojemnika, zapisać ile było całego moczu a następnie niewielką jego część przelać do sterylnego pojemnika na mocz z apteki i zanieść do laboratorium. Prawidłowy wynik sodu w dobowej zbiórce moczy wynosi 40-220 mmol/24h.
Co to jest badanie TIBC? Jest to analiza całkowitej zdolności do wiązania żelaza w organizmie. Stosowana do diagnostyki różnego rodzaju niedokrwistości, szczególnie tej związanej z niedoborem żelaza. Żelazo jest ważną częścią hemoglobiny. Wiele enzymów i koenzymów potrzebuje go do działania. Suma wolnej zdolności wiązania żelaza w transferynie i stężenie żelaza w surowicy krwi równa się wartość wskaźnika TIBC. Kiedy należy wykonać badanie TIBC? Powinien je zrobić każdy, kto: szybko się męczy, ma wysokie tętno, odczuwa duszność i ból głowy zwłaszcza w czasie wysiłku, ma trudności z koncentracją, zawroty głowy, ma bladą skórę, skurcze mięśni, cierpi na bezsenność. Norma TIBC: 250-400 µg/ dl. Co oznacza podwyższone TIBC? Wysoki poziom TIBC jest zwykle związany z niedoborem żelaza, z kolei niski poziom TIBC może występować w chorobach wątroby.
Co to jest badanie triglicerydy? Triglicerydy to pewnego rodzaju tłuszcze, krążące w naszej krwi, gromadzą się w tkankach tłuszczowych, gdzie magazynują energię. Ich poziom jest wprost proporcjonalny do ilości spożywanego pokarmu, a zwłaszcza cukrów. Badanie stanowi część większego badania profilu lipidowego, który mierzy także poziom cholesterolu całkowitego, cholesterolu HDL i LDL. Wysoki poziom triglicerydów jest główną przyczyną rozwoju miażdżycy, a co za tym idzie zawałów serca i udarów, niedrożności tętnic obwodowych. Jaki poziom trójglicerydów jest niebezpieczny? Za normę uznaje się wynik poniżej 150 mg/dl. Trójglicerydy podwyższone najczęściej występują u osób otyłych i z cukrzycą typu2. Niskie trójglicerydy pojawiają się w wyniku nadczynności tarczycy, niedożywienia, wyniszczenia organizmu.
Co to jest badanie UIBC? Badanie UIBC jest pochodną badania TIBC. Jest częścią szerszego badania dotyczącego nieprawidłowych wartości żelaza we krwi. Jest to test, który pozwala na pośrednie określenie poziomów transferyny w osoczu, poprzez sprawdzenie ile żelaza zostanie związane po dodaniu go do próbki krwi. Utajona zdolność wiązania żelaza oblicza pozostałe wolne miejsca wiązania tego pierwiastku na transferynie. Wynik uzyskuje się, odejmując stężenie wolnego żelaza w osoczu, od wartości TIBC. Kto powinien wykonać badanie UIBC? Osoby, które odczuwają ogólne pogorszenie samopoczucia, osłabienie, senność, bóle głowy, zawroty, mają bladość powłok skórnych I śluzówek, odczuwają szybkie bicie serca. UIBC norma. Dla kobiet 135 -392 µg/dl, a dla mężczyzn 125-345 µg/dl.Wzrost UIBC najczęściej występuje w anemii, zaś jego niski poziom pojawia się podczas niedokrwistości o innym mechanizmie powstania niż niedobory, w czasie chorób przewlekłych.
Badanie wykonuje się w celu diagnostyki zaburzeń pracy układu kostnego, nerek, serca i układu pokarmowego. Zarówno nadmiar, jak i niedobór wapnia bardzo niekorzystnie wpływają na ludzkie ciało. Odgrywa dużą rolę w przewodnictwie nerwowo-mięśniowym i krzepnięciu krwi. Jakie są objawy niedoboru wapnia w organizmie? Mogą być to: słabe kości (i tzw. patologiczne złamania), ciągle uczucie wyczerpania, skurcze mięśni, zły stan uzębienia, nieregularne bicie serca. Poziom wapnia we krwi a osteoporoza. Niskie stężenie wapnia we krwi prowadzi najczęściej do osteoporozy. Wapń całkowity norma. Prawidłowy wynik badania wynosi 2,12–2,62 mmol/l (8,5–10,5 mg/dl). Wysoki poziom wapnia to tzw. Hiperkalcemia. Zbyt duża ilość tego pierwiastka w organizmie prowadzi do powstawania kamieni, zaburzeń pracy serca, gorszego apetytu, nudności i zaparć. Przyczyną jest najczęściej nadczynność przytarczyc, gruźlica, choroby nerek w tym kamica, przedawkowanie wit D, choroba nowotworowa.
Wapń w moczu
Po co badanie wapń w moczu? Badanie poziomu wapnia w przypadkowej próbce moczu wykonuje się w celu wstępnej diagnostyki hiperkalcemii i kamicy nerkowej. Jon wapnia w postaci wolnej bierze udział w skurczu mięśni, przekazywaniu impulsów nerwowych przez neurony, procesach krzepnięcia krwi oraz warunkuje prawidłowe działanie wielu enzymów i hormonów. W postaci związanej tworzy jeden z głównych budulców kości szkieletowych i zębów. Stężenie wapnia we krwi jest kontrolowane przez przytarczyce, wpływ na poziom wapnia ma także witamina D3. W przypadku badania poziomu wapnia w moczu ważne jest jednoczesne oznaczenie jego poziomu we krwi. Kto powinien zrobić badanie wapnia w moczu? Osoby, które cierpią na nudności, wymioty, zaparcia, mające objawy kolki nerkowej, ból kości, częste oddawanie moczu, splątanie, dezorientację senność. Wapń w moczu norma. Prawidłowy wynik wapnia w moczu z pojedynczej próbki moczu to 6,80-21,30 mg/dl.
Wapń wydalanie
Po co robi się badanie poziomu wapnia w dobowej zbiórce moczu? U zdrowej osoby poziom wapnia we krwi (kalcemia) jest wynikiem trzech procesów: wchłaniania z przewodu pokarmowego, wydalania z moczem lub kałem, odkładania lub uruchomienia w kościach. Poziom wapnia w surowicy zależy od: współdziałania hormonów (parathormonu, kalcytoniny, aktywnej formy witaminy D3), aktywności receptora Ca+2, poziomu białek osocza, pH krwi, niektórych leków. Wydalanie wapnia z moczem zależy głównie od zdolności filtracyjnej nerek, stężenia wapnia we krwi oraz czynników hormonalnych. Wapń w dobowej zbiórce moczu normy. Prawidłowy poziom wapnia w dobowej zbiórce moczu wynosi u dorosłych 100,00-321,00 mg/dobę. Do zmniejszonego wydalania wapnia z moczem dochodzi w przypadku zapalenia kłębuszków nerkowych, zespole nerczycowym, zasadowości metabolicznej, po lekach moczopędnych i w stanach chorobowych z przebiegiem niskiego stężenia wapnia we krwi. Do wysokiego poziomu wapnia w moczu dochodzi w przypadku nadczynności przytarczyc, nieprawidłowym żywieniu, zatruciu witaminą D3, chorobach przebiegających z wysokim stężeniem wapnia we krwi.
Jest to badanie tzw. Odczynu Wassermana, diagnostyka w kierunku zakażenia kiłą, chorobą przenoszoną droga płciową. Badanie wykonuje się także u osób: zakażonych HIV oraz innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową, u osób prowadzących ryzykowne życie seksualne, jako przedmałżeński tryb przesiewowy, jako ciążowe badanie przesiewowe, jako badanie przesiewowe dawców krwi i narządów. Badanie WR kto powinien wykonać? Każdy, kto ma owrzodzenia i rany w okolicach intymnych, grudkowo-plamistą, nieswędzącą wysypkę na dłoniach, stopach, gorączkę, bóle mięśni, utratę wagi, powiększenie węzłów chłonnych, powiększoną wątrobę. Wynik odczynu Wassermanna jest jakościowy - dodatni lub ujemny. W przypadku wyniku dodatniego podejrzewa się zakażenie kiłą i wykonuje dodatkowe, bardziej precyzyjne badania, gdyż wynik WR może wyjść fałszywie dodatni także w przebiegu innych chorób jak: toczeń, malaria, gruźlica, HIV.
To badanie jest przydatne w ocenie niedokrwistości z niedoboru żelaza lub jego nadmiaru we krwi. Żelazo stanowi niezbędny element procesu syntezy hemoglobiny. To dzięki niemu czerwone krwinki skutecznie transportują tlen z płuc do całego organizmu. Ilość żelaza w organizmie zależy od: spożywania go w pokarmie, wchłaniania w przewodzie pokarmowym, utraty w przewodzie pokarmowym, w drogach rodnych lub moczowych (utrata wraz z komórkami nabłonka) oraz od rozmieszczenia żelaza w organizmie. Poziom żelaza we krwi ulega dobowym zmianom. W ostrych stanach zapalnych jego stężenie ulega obniżeniu, mimo że zachowane są prawidłowe rezerwy. Jak nazywa się żelazo w morfologii? Oznacza się go symbolem Fe. Jaki poziom żelaza świadczy o anemii? Za prawidłowy wynik przyjmuje się od 55‒60 do 180 μg/dl, przy czym u kobiet występuje o około 20 jednostek mniej. Objawami niskiego poziomu żelaza mogą być: zwiększona męczliwość, bladość skóry i błon śluzowych, uczucie duszności po wysiłku fizycznym, przyspieszone tętno, senność w ciągu dnia, wypadanie włosów, bóle i zawroty głowy.
Co to jest badanie antygenu Giardia intestinalis w kale? To badanie ma na celu wykrycie zakażenie pacjenta pasożytami o nazwie lamblie, które wywołują chorobę jelit zwaną lambliozą. Test ELISA wykrywa antygeny pierwotniaka zarówno u osób objawowych, jak i bezobjawowych. Lamblie występują w dwóch formach: cysty (forma przetrwalnikowa) i trofozoita (forma aktywna). Zarażenie następuje poprzez spożycie wody lub pokarmu zanieczyszczonego kałem zawierającym cysty pasożyta. Do rozwoju choroby wystarczy spożycie 10 do 100 cyst. Pasożyty intensywnie mnożą się, niszczą śluzówkę przewodu pokarmowego i upośledzają wchłanianie. W jelicie trofozyty przekształcają się w cysty, które są wydalane wraz z kałem. Objawy lambliozy to: biegunki, wymioty, chudnięcie, tłuszczowe stolce, bóle brzucha. Czy badanie kału na pasożyty wykryje lamblie? Tak, wykryje, ale o wiele dokładniejsze jest badanie na antygen, gdyż cysty w kale pojawiają się okresowo i trzeba by przebadać około 10 próbek kału, aby na pewno wykluczyć lub potwierdzić lambliozę.
Badanie ogólne moczu jest podstawowym i jednym z najczęściej wykonywanych badań dla rozpoznania chorób nerek i dróg moczowych. Wykonywane jest w celach diagnostycznych i przesiewowych. Pozwala na ocenę parametrów fizycznych moczu: barwy, przejrzystości, ciężaru właściwego, pH ,obecności w próbce: leukocytów, erytrocytów, bilirubiny, urobilinogenu, glukozy, ketonów, białek i azotynów. Jak przygotować się do badania? Potrzebny będzie czysty, jednorazowy pojemnik. Do badania pobieramy mocz nocny po umyciu okolicy cewki moczowej – z tzw. „środkowego strumienia”. Niewielką ilość moczu należy oddać najpierw do muszli klozetowej. Jak pobrać mocz od dzieci? Umyć okolicę cewki moczowej i osuszyć czystą pieluszką lub ręcznikiem papierowym. Można zastosować jałowe woreczki do pobierania moczu (różne dla dziewczynek i chłopców). Po oddaniu moczu woreczek należy delikatnie odkleić i umieścić w całości jednorazowym plastikowym pojemniku. Nie należy przelewać moczu z woreczka do pojemnika.
Cena badania – 12 zł
Wyniki dostępne są tego samego dnia w formie elektronicznej na stronie Diagnostyki.
Wystarczy wpisać swój pesel oraz kod z naklejki uzyskanej podczas wizyty w gabinecie zabiegowym.
Zapraszamy!
Zakażenia pasożytnicze są jedną z najczęstszych przyczyn objawów chorobowych ze strony układu pokarmowego. Nierozpoznane zakażenie może skutkować odwodnieniem, zaburzeniem gospodarki elektrolitowej, szczególnie u dzieci i osób starszych. Jednym z najczęstszych pasożytów w organizmie człowieka są owsiki. Cykl życiowy owsika rozpoczyna się od złożenia jaj przez dorosłe samice w odbycie. Samice poruszają się co powoduje swędzenie. Wtedy najczęściej dochodzi do samozakażenia - w wyniku drapania na brudnych rękach pozostają jaja, które przenoszone są do jamy ustnej. W jelicie cienkim z jaj uwalniają się larwy, które wędrują do jelita grubego, tam dojrzewają do postaci dorosłych, a samice znów migrują do okolica odbytu i cykl się zamyka. Badanie w kierunku jaj owsika polega na obejrzeniu pod mikroskopem przez specjalistę próbki kału pod kątem obecności w nim różnych form pasożyta. W aptekach można kupić także test na owsiki, do wykonania w domu za pomocą wymazu z odbytu. Jak wygląda kał z owsikami? W stolcu widać białe, poruszające się niteczki. Występuje to jednak w bardzo zaawansowanej postaci choroby.
Jest to badanie przesiewowe w kierunku nowotworu jelita grubego oraz szukania przyczyny niedoboru żelaza. Polega na wykrywaniu w próbce kału utajonej krwi w ilości, która nie powoduje zmiany wyglądu ani konsystencji stolca. Jest wykonywane jest testem immunochemicznym, z wykorzystaniem przeciwciał swoistych dla ludzkiej hemoglobiny. Wynik może być fałszywie ujemny w przypadku krwawień z górnego odcinka układu pokarmowego. W przypadku uzyskania wyniku dodatniego, wykonuje się dodatkowe badania, mające określić dokładnie przyczynę krwawienia. Badanie jako przesiewowe powinno być wykonywanie u wszystkich osób powyżej 50 roku życia raz na rok, jeśli wśród ich bliskich był przypadek raka jelita grubego. Przyczynami uzyskania wyniku dodatniego mogą być: nowotwór jelita grubego, hemoroidy, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, celiakia, uchyłkowatość jelit, uszkodzenie błony śluzowej żołądka.
To jedno z podstawowych badań diagnostycznych w kierunku chorób układu pokarmowego. Próbkę kału przynosimy rano do punktu pobrań, w czystym, kupionym w aptece, pojemniczku. Materiał jest badany pod mikroskopem. Czy jaja pasożytów są widoczne w kale? Gołym okiem jaja raczej nie będą widoczne, może je dostrzec wyszkolony diagnosta, poza tym pasożyty w kale są obecne nie tylko w postaci jaj, ale różnych form. Kto powinien zrobić to badanie? Osoby cierpiące na świąd odbytu, biegunki, zaparcia, nudności, wymioty, mające śluz lub krew w kale, cierpiące na przewlekłe zmęczenie, apatię, brak lub wzmożony apetyt, utratę masy ciała, bóle stawów i mięśni, mające wyniki krwi mogące wskazywać na infekcję pasożytniczą. Badanie na obecność pasożytów w kale wykrywa takie ich rodzaje: pierwotniaki, wiciowce, robaki obłe jak glista ludzka, owsiki, tęgoryjec dwunastnicy, robaki płaskie jak przywry i tasiemce.
Co to jest czas kaolinowo-kefalinowy? To badanie służące do diagnostyki zaburzeń krzepnięcia krwi. Na wyniku oznacza się je skrótem APTT. Pozwala określić czas jaki jest potrzebny do wytworzenia skrzepu krwi. Badanie pozwala ocenić czynniki krzepnięcia XII, XI, X, IX, VIII, V, II (protrombinę) oraz I (fibrynogen), a także wielkocząsteczkowego kininogenu i prekalikreiny. Krzepnięcie krwi pozwala ograniczyć utratę krwi z organizmu, gdy dojdzie do uszkodzenia naczyń krwionośnych. Jeśli u danego człowieka występuje niedobór jakiś czynników krzepnięcia w rezultacie może dochodzić do zbyt długiego krwawienia z rany. Ale groźny jest także nadmiar czynników krzepnięcia, bo może doprowadzić do rozwoju zakrzepicy. Czas kaolinowo-kefalinowy norma. To zazwyczaj od 25-26 do 36,9-46 sekund. Na wynik czasu kaolinowo-kefalinowego wpłynąć mogą m.in. wysoki poziom bilirubiny, lipemia, a także leki. Czas kaolinowo-kefalinowy niski może świadczyć o nadkrzepliwości krwi. Zbyt niskie APTT występuje w chorobach reumatycznych oraz niektórych nowotworach np. białaczce. Czas kaolinowo-kefalinowy wysoki - może wskazywać na toczące się procesy zapalne w organizmie lub hemofilię. Występuje także w toczniu rumieniowatym czy chorobach wątroby.
Odzwierciedla sprawność ostatniego etapu krzepnięcia krwi. Nie zależy od pozostałych czynników krzepnięcia krwi. Badanie określa czas potrzebny do powstania skrzepu fibryny z fibrynogenu po dodaniu ustalonej ilości trombiny do osocza. Badanie jest wykonywane w diagnostyce zaburzeń krzepnięcia krwi. Powinno być interpretowane wraz wynikiem poziomu płytek krwi, czasem kaolinowo-kefalinowym (APTT) oraz czasem protrombinowym (PT). Czas trombinowy norma. Za wynik prawidłowy uznaje się wartości między 10,3 a 16,6 s. Czas trombinowy za niski nie ma znaczenia diagnostycznego. Wysoki czas trombinowy obserwujemy przy niskim poziomie fibrynogenu, w amyloidozie, mocznicy, marskości wątroby, kolagenozach, w szpiczaku mnogim, w skrajnym niedożywieniu. Kto powinien wykonać badanie czas trombinowy? Każdy kto ma krwawienia z dziąseł, nosa, rozległe siniaki po niewielkich uderzeniach, przedłużające się miesiączki, anemię, objawy krwawienia z układu pokarmowego np. krew w stolcu.
To badanie wykazuje poprawność budowy erytrocytów. Przekroczenie normy oporności osmotycznej może wskazywać na niedokrwistość sierpowatokrwinkową lub talasemię. Oporność osmotyczna jest wskaźnikiem wrażliwości krwinek czerwonych (erytrocytów) na działanie czynników powodujących hemolizę. Hemoliza jest procesem rozpadu krwinek czerwonych, w wyniku którego następuje uwolnienie hemoglobiny do osocza krwi. Normy oporności osmotycznej określają częściową i całkowitą hemolizę: częściowa następuje w 0,45% roztworze NaCl, a całkowita w 0,35-0,3% roztworze NaCl. Oporność erytrocytów jest zmniejszona, gdy ich całkowita hemoliza następuje przy większym stężeniu NaCl >0,5%. Oporność erytrocytów jest zwiększona, gdy hemoliza zachodzi przy stężeniu NaCl mniejszym <0,3%. Zmniejszona oporność może wskazywać na wrodzoną sferocytozę, jeden z rodzajów niedokrwistości hemolitycznej lub nabyte niedokrwistości hemolityczne, zaś zwiększona oporność erytrocytów może świadczyć o niedokrwistości sierpowatokrwinkowej, talasemii – inaczej niedokrwistości tarczowatokrwinkowej, stanie po usunięciu śledziony.
11- deoksykortykosteron
Badanie wykonuje się w celu oznaczenia poziomu hormonu produkowanego przez korę nadnerczy, który odpowiedzialny jest za zatrzymanie w organizmie wody i sodu oraz wydalanie potasu. Oznacza się ten hormon skrótem DOC. DOC jest cząsteczką prekursorową do produkcji aldosteronu. Główna droga produkcji aldosteronu znajduje się w kłębuszkach nadnerczy. Jest on produkowany z progesteronu przez 21β-hydroksylazę i przekształcany w kortykosteron przez 11β-hydroksylazę. Kortykosteron jest następnie zmieniany w aldosteron przez syntezę aldosteronu.
11- deoksykortyzol
Co to jest 11-deoksykortyzol? To steroid wytwarzany przez korę nadnerczy, powstający wskutek działania 21-hydroksylazy na progesteron. Badanie służy do diagnostyki wrodzonego przerostu nadnerczy - defektu genetycznego polegającego na mutacji genetycznej, w efekcie której dochodzi do usunięcia jednego z kluczowych enzymów uczestniczących w procesie syntezy hormonów nadnerczy.
Gdzie jest wytwarzany beta-estradiol? Estradiol to jest z najbardziej aktywnych estrogenów, który jest wytwarzany głównie przez jajniki. Jego poziom zależy od fazy cyklu miesiączkowego. Podczas ciąży jest produkowany głównie przez komórki łożyska. Hormon ten pobudza anabolizm, zapobiega odwapnieniu kości i odpowiada za rozwój drugorzędnych kobiecych cech płciowych. Oznaczanie stężenia estradiolu stosowane jest do oceny zaburzeń osi podwzgórze-przysadka-gonady, w diagnostyce ginekomastii, guzów jajnika i jąder wytwarzających estrogeny, w hiperplazji kory nadnerczy, w czasie leczenia niepłodności oraz określania czasu owulacji przy metodzie in vitro. Jak odczytywać wyniki badań estradiolu? U zdrowej kobiety poziom beta-estradiolu powinien wynosić w fazie folikularnej 84 − 970 pg/ml. w fazie owulacji 13 − 330 pg/ml. w fazie lutealnej 73 − 200 pg/ml. Wysoki poziom estradiolu może wskazywać na przedwczesny rozwój gruczołów piersiowych, obecność guzów produkujących estrogeny, zwłóknienie wątroby, ginekomastię u mężczyzn. Obniżony poziom może świadczyć o pierwotnej lub wtórnej niewydolności jajników.
Co robi 17-OH-Progesteron? Badanie stężenia 17-OH progesteronu służy głównie do diagnozowania wrodzonego przerostu nadnerczy. Ta choroba obejmuje szereg stanów związanych z dziedziczną nieprawidłowością syntezy kortyzolu. 17-OH progesteron jest syntetyzowany przez następujące narządy: nadnercza, jądra, jajniki i ciałko żółte. Najczęstszą przyczyną nieprawidłowej syntezy kortyzolu jest niedobór enzymu 21-hydroksylazy, który prowadzi do: wzrostu 17-OH-progesteronu, nadmiary męskich hormonów płciowych, braku kortyzolu. Kiedy zrobić 17-OH-progesteron? Choroba może objawić się już w dzieciństwie: zwiększonym rozmiarem żeńskich narządów płciowych, narządami u dziewczynek przypominającymi męskie, wczesnym owłosieniem narządów płciowych, brakiem energii i niechęcią do jedzenia. W wieku dorosłym choroba objawia się poprzez: nieregularną miesiączkę lub jej brak, owłosienie twarzy u dziewcząt, ciężki trądzik, głęboki i ochrypły głos, bezpłodność. 17-OH-progesteron normy. Dorosłe kobiety – faza pęcherzykowa 0,2 – 1,3 ng/m, faza lutealna 1,0 – 4,5 ng/m, menopauza 0,2 – 0,9 ng/ml. Dorośli mężczyźni powinni mieć wynik między 0,2 – 2,3 ng/ml.
Za co odpowiada ACTH? ACTH to inaczej adrenokortykotropina. Zbadanie stężenia ACTH jest pomocne w diagnostyce niedoczynności i nadczynności kory nadnerczy w diagnostyce różnicowej zaburzeń poziomu kortyzolu. Ten hormon powoduje zwiększenie syntezy i produkowania kortyzolu oraz androgenów przez nadnercza. ACTH jest wydzielany pulsacyjnie, największe jego stężenie występuje między 4 rano a 12 w południe. Pomiarów we krwi dokonuje się najczęściej w godzinach 8-9 rano oraz około godziny 24. Co oznacza niski poziom ACTH? Niskie stężenie ACT najczęściej oznacza hiperplazję nadnerczy lub ich uszkodzenie, zespół Cushinga, niedoczynność przysadki mózgowej, leczenie sterydami. Z kolei wysoki poziom ACTH może wskazywać na ektopowe wytwarzanie ACTH lub nadmierne wydzielanie przez przysadkę, chorobę Addisona, nadczynność podwzgórza, hipoglikemię, uraz, stres, gorączkę, wysiłek fizyczny. ACTH normy. W godzinach rannych we krwi zdrowych, dorosłych osób poziom ACTH powinien wynosić mniej niż 18 pmol/L, a w wieczornych – poniżej 11 pmol/L.
Co to za badanie beta HCG? Badanie to polega na określeniu poziomu ludzkiej gonadotropiny kosmówkowej, stosowane jest dla potwierdzenia i rozwoju ciąży, w rozpoznawaniu ciąży pozamacicznej, samoistnego poronienia, w różnicowaniu łagodnych i złośliwych chorób trofoblastów. W I i II trymestrze ciąży jest jednym z parametrów uwzględnianych w przesiewowych badaniach prenatalnych w kierunku chromosomowych wad płodu. Ile dni po zapłodnieniu wzrasta poziom HCG? W pierwszych tygodniach ciąży poziom beta HCG podwaja się co około 48 godzin, najwyższe jej stężenie występuje między 8 a 10 tygodniem ciąży, następnie spada do 16 tygodnia i odtąd zaczyna się utrzymywać na mniej więcej stałym poziomie. Jaki poziom HCG świadczy o ciąży? Przyjmuje się, że wynik przekraczający 25 mlU/ml z wysokim prawdopodobieństwem świadczy o ciąży.
Co to za badanie dehydrotestosteron? Służy ono określaniu poziomu androgenów u osób obu płci. Na wyniku oznacza się je skrótem DHT. U mężczyzn większość dehydrotestosteronu pochodzi z testosteronu, zaś u kobiet z androstendionu i częściowo z dehydroepiandrosteronu. Wysoki poziom DHT objawia się m.in. w łysieniu typu androgenowego, przeroście prostaty i nowotworze gruczołu krokowego. Głównym powodem do pomiarów stężenia DHT w surowicy w przypadku mężczyzn jest łysienie androgenowe, w przypadku kobiet hirsutyzm, czyli występowanie owłosienia grubego i ciemnego w miejscach typowych dla mężczyzn. Badanie wykonuje się też w przypadku bezpłodności oraz trądziku i łojotoku skóry. DHT norma. Wyniki zależą od płci. Prawidłowy DHT wynosi 250–750 ng/l u mężczyzn, 25–350 ng/l u kobiet przed menopauzą oraz 10–180 ng/l u kobiet po menopauzie. Badanie wykonuje się na czczo, z krwi żylnej. U kobiet zbyt wysoki poziom dehydrotestosteronu skutkuje najczęściej nadmiernym owłosieniem, zespołem policystycznych jajników, menopauzie, wrodzonemu przerostowi nadnerczy, guzkom nadnerczy.
Czemu służy badanie estradiolu? Estradiol jest jednym z hormonów płciowych, należących do grupy estrogenów. Reguluje cykl miesiączkowy i wpływa na rozwój narządów płciowych u kobiet. Niewielkie jego ilości występują także u mężczyzn. Zaburzenia w poziomie estradiolu mogą skutkować niepłodnością. Za wytwarzanie estradiolu odpowiadają głównie jajniki, ale także częściowo tkanka tłuszczowa, łożysko, mózg i kości. U mężczyzn estradiol jest wytwarzany przez jądra i korę nadnerczy. Poprawny poziom tego hormonu ma wpływ na dojrzewanie komórek nabłonka pochwy. Estradiol uczestniczy w rozroście błony śluzowej macicy i zwiększa jej kurczliwość. Od jego stężenia zależy też dojrzewanie pęcherzyków w jajniku. Poza tym, estradiol reguluje temperaturę ciała, przykłada się do procesu twardnienia chrząstek kości nasadowych kości długich. Ma też wpływ na poziom libido, stan psychiczny i emocjonalny kobiet. Estradiol norma. U kobiet prawidłowy wynik estradiolu zależy od fazy cyklu i wygląda następująco: w fazie folikularnej 84 − 970 pg/ml, w fazie owulacji 13 − 330 pg/ml, w fazie lutealnej 73 − 200 pg/ml. U mężczyzn to 11,2 − 50,4 pg/ml.
Co to za badanie estron? Jest jeden z hormonów płciowych należących do estrogenów. Jego obecność szczególnie zaznacza się u kobiet po menopauzie. Jest pochodną hormonów wytwarzanych w korze nadnerczy, ale produkowany jest także z androgenów w tkance tłuszczowej. Niewielkie ilości estronu są mierzalne u dzieci, następnie w okresie dojrzewania jego poziom rośnie zarówno u chłopców, jak i dziewcząt, by w okresie dorosłości u mężczyzn mieć stałe stężenie, a u kobiet zależne od fazy cyklu. Estron norma. Za prawidłowy wynik estronu u kobiet uznaje się przedział między od 74 do 550 pmol/l (20-150 pg/ml). Kiedy zbadać poziom estronu? Wskazaniem do wykonania badania są następujące zaburzenia: hipogonadyzm u kobiet, zaburzenia miesiączkowania, niepłodność, menopauza, podejrzenie guza produkującego estrogeny, brak rozwoju męskich cech płciowych, mlekotok, impotencja u chłopców, ginekomastia, przedwczesne lub opóźnione dojrzewanie u dziewczynek.
Badanie stężenia kortyzolu wykonuje się w celu diagnostyki niedoczynności i nadczynności kory nadnerczy. Kortyzol jest uwalniany w odpowiedzi na produkowany przez przysadkę mózgową ACTH. Jego główną funkcją fizjologiczną jest: regulacja ciśnienia krwi, metabolizmu glukozy (glukoneogenza), białek i tłuszczów, hamowanie odpowiedzi układu odpornościowego (efekt przeciwzapalny), regulacja absorpcji wapnia oraz wydzielania kwasu żołądkowego i pepsyny. Nieprawidłowe poziomy kortyzolu mogą mieć przyczynę pierwotną lub wtórną. Pierwotna występuje przy takich schorzeniach, jak: przerost nadnerczy, nowotwór nadnerczy, niedoczynność nadnerczy. Wtórną obserwujemy przy nieprawidłowym wydzielaniu ACTH i CTH przy niedoczynności przysadki mózgowej, nadczynności podwzgórza oraz w przypadku ektopowego wydzielania ACTH. Najwyższe stężenie kortyzolu we krwi występuje między 4 rano a 12 w południe. Wysoki kortyzol objawy: odkładanie się tłuszczu w okolicy nadobojczykowej, szyi, tułowia, zanik mięśni kończyn dolnych i górnych, pogorszenie się kondycji skóry, zwiększona męczliwość, wzrost apetytu, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia koncentracji, bóle głowy. Niski kortyzol objawy: uogólnione osłabienie, męczliwość, biegunki, chudnięcie, niskie ciśnienie krwi, wymioty. Kortyzol norma. Za prawidłowy wynik uznaje się między 5 a 25 µg/dl.
Kortyzol wydalanie 24h
Po co bada się kortyzol w dobowej zbiórce moczu? Jest to jedno z podstawowych badań w diagnostyce nadczynności kory nadnerczy. Niezwiązany z białkami, wolny kortyzol, usuwany jest drogą filtracji kłębkowej w nerkach i jego poziom w moczu bezpośrednio odzwierciedla ilość biologicznie aktywnej formy hormonu krążącego we krwi. Badanie wykonuje się przy podejrzeniu za wysokiego poziomu kortyzolu. Niski poziom kortyzolu w dobowej zbiórce moczu występuje w niedoczynności kory nadnerczy, a wysoki poziom w nadczynności. Na wynik badania mogą mieć wpływ choroby nerek, nawodnienie organizmu oraz niewłaściwy sposób przeprowadzenia zbiórki moczu. Wzrost stężenia kortyzolu obserwujemy przy zespole Cushinga, nadczynności tarczycy, nowotworze przysadki, po zabiegu chirurgicznym, urazie, przy otyłości. Kortyzol w dobowej zbiórce moczu norma: prawidłowy wynik jest między 55–330 nmol/24 godz.
Co to za badanie LH? LH to inaczej lutropina, hormon, który u kobiet stymuluje syntezę estrogenów, dojrzewanie pęcherzyka w jajniku oraz owulację w jajnikach, natomiast u mężczyzn pobudza wytwarzanie testosteronu oraz reguluje rozwój plemników w jądrach. Kto powinien wykonać badanie lutropiny? Głównymi wskazaniami są zaburzenia funkcjonowania układu rozrodczego: nieregularne miesiączki, trudności z zajściem w ciążę, opóźnione lub przedwczesne dojrzewanie u dziewczynek, podejrzenie zaburzeń funkcjonowania przysadki mózgowej lub podwzgórza. U kobiet stężenie lutropiny waha się w zależności od fazy cyklu, występują też wahania dobowe, o czym należy pamiętać przy interpretacji wyniku. Najwyższy poziom lutropiny występuje w czasie owulacji. Jej stężenie wzrasta także w okresie menopauzy. Niski wynik LH występuje przy niewydolności podwzgórza lub przysadki mózgowej, przy anoreksji lub bulimii. U mężczyzn poziom LH bada się wraz z poziomem testosteronu. Niski poziom może wskazywać na wtórną niewydolność jąder lub nowotwory jąder. Wysoki poziom u mężczyzn może świadczyć o zespole niewrażliwości na androgeny. Lutropina norma. U kobiet w fazie folikularnej wynik badania LH powinien mieścić się w przedziale od około 5 do 25 IU/mL, w fazie owulacyjnej od 30 do 120 IU/mL, a norma LH dla fazy lutealnej wynosi od 5 do 25 IU/mL. Norma LH dla mężczyzn mieści się w przedziale od 1,5 do 9,2 mlU/ml.
Po co bada się progesteron? Jest to bardzo ważne badanie w diagnostyce policystycznych jajników oraz zaburzeniach miesiączkowania. Niskie stężenie progesteronu jest bardzo niekorzystne dla kobiet w ciąży, gdyż hormon ten umożliwia zagnieżdżenie się i utrzymanie zarodka w macicy. Z kolei wysoki poziom progesteronu może świadczyć o torbieli na jajniku, nowotworze jajnika, guzie nadnerczy lub niewydolności wątroby. Progesteron jest syntetyzowany z cholesteroli i produkowanym przez jajniki, nadnercza i łożysko. U mężczyzn jest wytwarzany w niewielkiej ilości w nadnerczach i jądrach. Określanie poziomu progesteronu jest ważne w diagnostyce poronień, niepłodności, monitorowaniu owulacji. Na badanie nie trzeba być na czczo, ale zwykle wykonuje się w je w pakiecie innych badań, które wymagają bycia bez jedzenia min. 8 godzin. Progesteron norma. U zdrowych kobiet w folikularnej fazie cyklu miesiączkowego prawidłowy wynik badania progesteronu mieści się w przedziale od 0,057 do 0,893 ng/ml, w fazie owulacyjnej od 0,121 do 12,0 ng/ml, a w fazie lutealnej wynosi zazwyczaj od 1,83 do 23,9 ng/ml. U pacjentek po menopauzie wynik poziomu progesteronu powinien mieścić się w granicach od poniżej 0,05 do 0,126 ng/ml.
Po co bada się prolaktynę? Badanie wykonuje się w celach diagnostycznych przy zaburzeniach miesiączkowania, mlekotoku, spadku libido, niepłodności u kobiet i mężczyzn oraz przy podejrzeniu chorób przysadki. Powodem do wykonania badania u kobiet może być: brak miesiączki, cykle bezowulacyjne, mlekotok, powiększenie piersi i spadek libido. U mężczyzn: spadek libido, ginekomastia, oligospermia, zaś u obu płci podejrzenie gruczolaka przysadki. Najwyższe stężenie prolaktyny występuje w nocy i nad ranem. U kobiet wzrasta w II fazie cyklu miesięcznego, w ciąży i okresie laktacji. Niedobór prolaktyny nie ma większego znaczenia klinicznego. Przyczyny wysokiego poziomu prolaktyny to m.in. stres, wysiłek fizyczny, ciąża, zespół policystycznych jajników, choroby przysadki, urazy czaszki, nadczynność tarczycy, niewydolność nerek, niewydolność kory nadnerczy, branie doustnych środków antykoncepcyjnych i inne. Prolaktyna norma. U zdrowych kobiet wynik powinien być poniżej 20 ng/ml, u mężczyzn poniżej 15 ng/ml.
To badanie wykonuje się w celu oceny aktualnego lub przyszłego procesu androgenizacji (czyli zmian w ciele zależnych od testosteronu) i starzenia się organizmu. U osób płci męskiej testosteron odpowiada za: różnicowanie organów płciowych w życiu płodowym, rozwój drugorzędowych cech płciowych i początek produkcji plemników w okresie pokwitania, uzyskanie prawidłowej masy mięśniowej i kostnej oraz rozmieszczenie tkanki tłuszczowej w okresie męskim. U mężczyzn testosteron wpływa także na popęd płciowy, zachowania i czynności seksualne (erekcja i płodność), a także rozwinięcie funkcji poznawczych i samopoczucie. Powodem do badania poziomu testosteronu u kobiet jest wirulizm i hirsutyzm, nowotwory jajników i nadnerczy, zaburzenia na linii podwzórze-przysadka-gonady. Stężenie testosteronu największe jest między 4 a 8 rano, jest zależne od wieku i rodzaju wysiłku fizycznego. Testosteron norma. Za prawidłowy wynik u mężczyzn uważa się zakres między 9,0 a 34,7 nmol/l (260–1000 ng/dl), a u kobiet między 0,52 a 2,43 nmol/l (15–70 ng/dl).
Testosteron wolny
Co to za badanie testosteron wolny? Testosteron to najważniejszy męski hormon płciowy. To badanie wykonuje się, gdy ocenia poziomu testosteronu całkowitego jest niemożliwa z powodu wahań poziomu SHBG.SHBG to globulina wiążąca hormony płciowe. Przyczyny obniżonego stężenia testosteronu mogą być następujące: hipergonadotropowy hipogonadyzm, choroby wątroby, nerek, układu krążenia. Powodem wzrostu poziomu testosteronu może być: przerost nadnerczy (wrodzony i u dorosłych), zespół policystycznych jajników (PCOS), guz nadnerczy, hipertekoza jajników, guzy jajników wydzielające androgeny, wirylizujący gruczolak nadnerczy, zespół Cushinga, zmiany stężeń białek transportujących. Testosteron wolny norma. Za prawidłowy wynik dla kobiet uważa się 0,2–1,5 pg/ml, a dla mężczyzn 2,6–10 pg/ml. U kobiet zbyt wysoki poziom testosteronu daje następujące objawy: zarost o typie męskim, łysienie, obniżenie barwy głosu, trądzik, niepłodność, zaburzenia miesiączkowania, wzrost masy ciała, nadwagę.
Po co bada się Trijodotyroninę? Jest to jeden z hormonów tarczycy. Te hormony są niezbędne do utrzymania równowagi w organizmie, biorą udział w prawie wszystkich procesach metabolicznych. Hormony T3 i T4 w młodym wieku zapewniają prawidłowy wzrost, a także funkcjonowanie układu nerwowego, układu sercowo-naczyniowego, układu szkieletowego i mięśni. Niezależnie od wieku wpływają na metabolizm energetyczny, metabolizm węglowodanów i tłuszczów, na krążenie krwi, przewód pokarmowy, mięśnie, nerwy, a także na psychikę. Badanie wykonuje się w celu oceny sprawności funkcjonowania tarczycy. Próbkę krwi pobiera się rano, na czczo. FT3 normy. Normy zależą od wieku pacjenta i wyglądają następująco: 6 dzień-3 mies.: 3,00-9,28 pmol/l, 3-12 mies.: 3,30-8,95 pmol/l, 1-6 lat: 3,69-8,46 pmol/l, 6-11 lat: 3,88-8,02 pmol/l, 11-20 lat: 3,93-7,70 pmol/l, dorośli: 3,1-6,80 pmol/l.
Jeśli tylko działanie Twojego organizmu odbiega od normy – zaczynasz przesadnie tyć lub chudnąć, masz problemy z koncentracją, spadki nastroju, potrzebujesz więcej odpoczynku, kondycja Twojej skóry i włosów pogarsza się. Objawów może być wiele, jednak zanim zaczniemy szukać wybiórczo, warto sprawdzić, czy nie pochodzą one z zaburzonej pracy tarczycy.
Czym jest THS?
Badanie TSH polega na oznaczeniu stężenia hormonu tyreotropowego, tyreotropiny we krwi. Jest najczulszym badaniem, wykrywającymi zaburzenia czynności tarczycy (łącznie z zaburzeniami bezobjawowymi) oraz umożliwiającym monitorowanie i ocenę skuteczności leczenia niedoczynności i nadczynności tarczycy. Jak przygotować się do badania?
Stężenie TSH badane jest w surowicy krwi, dlatego nie trzeba się specjalnie przygotowywać do badania. Musi ono być wykonane rano, ponieważ wtedy stężenie hormonów jest najbardziej istotne. Nie trzeba być na czczo.
Zapraszamy!
Co to za badanie tyreoglobulina? Tyreoglobulina jest glikoproteiną, hormonalnym białkiem wytwarzanym przez tarczycę. Badanie stężenia tyreoglobuliny jest szczególnie przydatne w monitorowaniu leczenia osób z rakiem tarczycy leczonych zarówno operacyjnie, jak i za pomocą jodu oraz w diagnostyce wrodzonej niedoczynności tarczycy u noworodków. Badanie to wykonuje się w połączeniu z oznaczeniem poziomu TSH i FT3 oraz FT4. Kto powinien zbadać poziom tyreoglobuliny? Osoby, u których występują takie objawy, jak: nagła utrata masy ciała, przyrost masy ciała, swędzenie skóry, zaburzenia oczne, drażliwość, zwiększone owłosienie twarzy i ciała, zmniejszone libido, nagłe zmiany nastroju, zaburzenia snu. Próbka krwi żylnej musi być pobrana do 11 rano, na czczo. Tyreoglobulina norma. Za prawidłowy wynik uznaje się wartości w zakresie 3,5 – 77 ng/ml. Wysokie stężenie tyreoglobuliny obserwuje się u pacjentów z rakiem tarczycy. Po usunięciu tego narządu poziom tyreoglobuliny powinien być niezmierzalny lub bardzo niski.
Po co wykonuje się badanie nasienia?
Jest to podstawowe badanie płodności u mężczyzn. Ocenia liczbę plemników, ich kondycję, ogólne parametry nasienia takie, jak: lepkość, pH, wygląd, odsetek żywych i poruszających się plemników oraz ewentualnie ich zgrupowania. W rozszerzonym badaniu ocenia się także stosunek zdrowych plemników do uszkodzonych strukturalnie. Badanie polega na oddaniu nasienia do sterylnego pojemnika i przekazaniu go do laboratorium. Można to zrobić w domu, ale zaleca się,aby oddanie nasienia nastąpiło w placówce medycznej, gdyż prawidłowe przechowywanie nasienia wpływa na wiarygodność wyniku.
Na 3 dni przed badaniem należy powstrzymać się od współżycia.
Z kolei zbyt długie unikanie współżycia także wpływa fałszująco na wynik badania.
Wyniki interpretuje lekarz.
Co to za badanie białko PAPP-A? Jest to jedno z przesiewowych badań prenatalnych, które optymalnie wykonuje się między 11 a 13 tygodniem ciąży. Określa ryzyko wystąpienia u dziecka wad genetycznych. Polega na zmierzeniu poziomu ciążowego białka osoczowego A. Test jednak nie dostarcza jednoznacznych odpowiedzi na temat możliwej choroby dziecka i musi być stosowany razem z innymi badaniami diagnostycznymi, np. z USG genetycznym. Test PAPP-A umożliwia określenie statystycznego ryzyka występowania u płodu wad genetycznych w postaci trisomii. U osób zdrowych każda komórka zawiera 46 chromosomów zgrupowanych w 23 pary. O trisomii mówimy wtedy, gdy w jakiejś parze znajdują się trzy, a nie dwa chromosomy. I tak trisomia 13. chromosomu to zespół Patau, trisomia 18. chromosomu to zespół Edwardsa, a trisomia 21. chromosomu to zespół Downa. Test charakteryzuje się dość wysoką dokładnością - jego czułość wynosi prawie 90%, co oznacza, że w 9 na 10 badanych przypadków nieprawidłowy wynik świadczy o chorobie dziecka.
Co to za badanie test potrójny? Jest to prenatalne badanie diagnostyczne w celu określenia ryzyka wystąpienia wady cewy nerwowej, zespołu Downa, zespołu Edwardsa u dziecka rozwijającego się w łonie matki. Test wykonuje się między 15 a 21 tygodniem ciąży. Polega na oznaczeniu poziomów: AFP, hCG, wolnego estriolu oraz inhibiny A. Wyniki stężeń wszystkich tych parametrów określają ryzyko wady genetycznej lub wady cewy nerwowej u dziecka. W celu obliczenia ryzyka obecności zespołu Downa oraz kilku innych nieprawidłowości chromosomowych płodu, wylicza się matematycznie opierając się na stężeniach wspomnianych wcześniej trzech lub czterech substancji (AFP, hCG, wolny estriol i czasem inhibina A), odnoszonych do wieku i wagi matki oraz rasy, uwzględniając cukrzycę. Obliczone ryzyko porównuje się z wartością odcięcia. Jeżeli wartość ryzyka przekracza wartość odcięcia, przyjmuje się, że wynik testu jest dodatni lub ryzyko obecności wad wzrasta.
Co to za badanie Mycoplasma hominis/Ureaplasma sp.? Mycoplasma hominis i Ureaplasma species są drobnoustrojami normalnej flory układu moczowo-płciowego, przenoszonymi drogą kontaktów seksualnych. Nosicielstwo przebiega bezobjawowo, a prawdopodobieństwo jego nabycia rośnie wraz z liczbą partnerów seksualnych w ciągu całego życia. Ureaplasma zasiedla drogi rodne nawet do 50% aktywnych seksualnie kobiet, Mycoplasma natomiast występuje rzadziej. W przypadku stanów obniżonej odporności dochodzi do wzrostu liczby bakterii i mogą pojawić się objawy zakażenia tymi patogenami. Obok rzeżączki i chlamydii to najczęściej spotykane przyczyny zakażenia cewki moczowej u mężczyzn i kobiet. Mogą być przyczyną odmiedniczkowego zapalenia nerek. Drobnoustroje te mogą też wywoływać zapalenie pochwy u kobiet, a jeśli zakażenie to pojawi się w czasie ciąży staje się niebezpieczne dla dziecka, gdyż może doprowadzić do przedwczesnego porodu. Badanie jest wykonywane na zlecenie lekarza w kierunku diagnostyki chorób przenoszonych drogą płciową. Polega na pobraniu z wymazu wydzielin z układu moczowo-płciowego: pochwy i szyjki macicy u kobiet oraz cewki i rowka zażołędnego u mężczyzn. Badania nie należy wykonywać w czasie miesiączki oraz w trakcie brania antybiotyku.
Co to za badanie ocena biocenozy pochwy? Jest to rozmaz mikrobiologiczny służący do oceny czystości pochwy. Pozwala ocenić, czy ma miejsce infekcja i jakiego rodzaju. Badanie to można wykonać bez zalecenia lekarza, gdy pojawi się świąd, upławy lub zakażenie układu moczowego. Badanie polega na określeniu proporcjonalnego udziału konkretnych bakterii w próbce i jej ocenie liczbowej, tzn. przypisanie w konkretnej skali punktowej od 0 do 10 punktów, gdzie wynik prawidłowy określany jest wartością do 4 punktów, 4 - 6 to stan pośredni, natomiast powyżej 6 punktów wskazuje na nieprawidłowy skład mikroflory pochwy. Badania nie wykonuje się podczas miesiączki ani w okresie stosowania globulek dopochwowych i polega na pobraniu wymazów z kilku miejsc z dróg rodnych.
Co to za badanie ocena czystości pochwy? U kobiet w wieku rozrodczym jest wydzielany estrogen, czyli żeński hormon płciowy, a komórki nabłonka pochwy zawierają glikogen. Flora pochwy (zwłaszcza bakterie z rodzaju pałeczek Lactobacillus) przemieniają go w kwas mlekowy, który zapewnia utrzymanie kwaśnego pH, oprócz tego uwalniają też nadtlenek wodoru. Te procesy zapobiegają rozwojowi patogennych bakterii (tlenowych oraz beztlenowych), pierwotniaków i grzybów. Każda zmiana warunków w pochwie (np.: zmiana pH, temperatury, stężenia hormonów, niewystarczająca higiena, niedobór odporności, stosowanie antybiotyków, wkładek domacicznych, cukrzyca, wielu partnerów seksualnych) może prowadzić do rozwoju infekcji dróg rodnych. Ocena stopnia czystości pochwy polega na ocenie flory bakteryjnej w wymazie pobranym z pochwy. Pozwala wykryć toczącą się infekcję i wdrożyć leczenie. Badania nie wykonuje się w czasie miesiączki oraz antykobioterapii.
Co to za badanie w kierunku Trichomonas vaginalis? Trichomonas vaginalis to inaczej pierwotniak rzęsistka pochwowego. Wywołuje zakażenia dróg rodnych, jest przenoszony drogą płciową, poprzez używanie tych samych ręczników, kąpiel w tej samej wodzie co osoba zakażona, korzystanie z publicznej toalety. U kobiet zakażenie obejmuje drogi moczowo-płciowe, bardziej narażone na zachorowanie są te, które przeszły menopauzę oraz są zakażone innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową. Konsekwencją rzęsistkowicy mogą być powikłania ciążowe i niepłodność, a także komplikacje po operacjach w jamie brzusznej i miednicy mniejszej. Szybka diagnostyka zakażenia może uchronić pacjenta przed powikłaniami i pozwoli wdrożyć skuteczne leczenie. W sytuacji, gdy podejrzewa się zakażenie Trichomonas vaginalis, pobiera się próbkę z pierwszego strumienia moczu lub wymaz z szyjki macicy/pochwy (u kobiet) albo ujścia zewnętrznego cewki moczowej (u mężczyzn).
Co to za badanie posiew materiału z narządów moczowo-płciowych? Badanie to służy do diagnozowania chorób dotykających zarówno męskiego, jak i żeńskiego układu moczowo-płciowego oraz planowania leczenia tych zakażeń. Jest to procedura mikrobiologiczna, która polega na hodowli bakterii uzyskanych z wymazów, a następnie identyfikacji ich gatunków na podstawie rodzaju podłoża na jakim nastąpił ich wzrost oraz charakterystycznego wyglądu kolonii bakteryjnej. Wykonywana jest też ocena oporności tych bakterii na różne antybiotyki, której to wyniki są dostarczane lekarzowi w postaci wyniku nazywanego antybiogramem. Badanie jest wykonywane w przypadku nieskutecznego leczenia infekcji bądź jej częstego nawracania. Zakażenie może rozwinąć się zarówno z czynników zewnętrznych (zakażenie od partnera seksualnego, ale także niewłaściwa higiena, korzystanie z publicznych toalet), a także w wyniku niekorzystnych zmian w naturalnej florze bakteryjnej układu moczowo-płciowego. Objawami zakażenia mogą być: upławy, swędzenie, wysypka na narządach płciowych, ból podczas oddawania moczu.
Po co wykonuje się posiew materiału z rany? Badanie ma na celu potwierdzić lub wykluczyć zakażenie rany. Zakażenie może nastąpić w przypadku, gdy rana została nadana brudnym narzędziem, a także gdy nie była właściwie pielęgnowana. Na infekcję rany bardziej narażone są osoby z chorobami przewlekłymi, zwłaszcza cukrzycą, z osłabioną odpornością. Zakażenie wywołują zazwyczaj bakterie, w powierzchownych warstwach tkanek namnażają się bakterie tlenowe, natomiast głębiej w ciele mogą tworzyć się ropnie, w których dominują bakterie beztlenowe. Na powierzchni skóry mogą powstawać owrzodzenia, odleżyny, zapalenie mieszków włosowych. Rany powstałe po ukąszeniu przez zwierzę mogą zostać zainfekowane bakteriami z jego jamy ustnej. W przypadku braku włączenie leczenia w odpowiednim czasie może dojść do rozprzestrzenienia się bakterii na sąsiadujące tkanki albo wysiewu ich do krwi i zakażenia całego organizmu.
Po co wykonuje się badanie posiew moczu? To badanie diagnostyczne w kierunku zakażenia układu moczowego chorobotwórczymi drobnoustrojami. Zwykle jest poprzedzone badaniem ogólnym moczu, w którym w przypadku zakażenia pojawi się liczba leukocytów znacznie przekraczająca normę oraz wysoka liczba bakterii, czasami pojawia się także białko. W prawidłowych warunkach w moczu ani w pęcherzu moczowym nie znajdują się bakterie. Gdy bakterie ze skóry dostaną się do cewki moczowej i dalej do pęcherza, mogą rozprzestrzenić się na nerki, powodując ich uszkodzenie lub wysiewając się do krwi i powodując urosepsę, która jest stanem bezpośredniego zagrożenia życia. Kobiety częściej zapadają na zakażenia układu moczowego, gdyż ich cewka moczowa jest krótsza i znajduje się bliżej odbytu. Posiew polega na wyhodowaniu bakterii z pobranej próbki moczu i opracowaniu odpowiedniego antybiogramu do wyhodowanej bakterii.
Po co wykonuje się posiew treści ropnej? To badanie diagnostyczne w kierunku określenia rodzaju drobnoustrojów chorobotwórczych, które wywołały stan zakażenia z wydzielaniem ropy. Polega na pobraniu wydzieliny z miejsca infekcji i wyhodowania bakterii pod okiem wykwalifikowanego mikrobiologa, a następnie opracowania antybiogramu, czyli wskazania, na które antybiotyki bakterie z rany są wrażliwe, a na które oporne. Pozwala to na wdrożenie skutecznego leczenia. Ropnie mogą wytwarzać się w ludzkim ciele zarówno na zewnątrz skóry, jak i wewnątrz ciała - wtedy chory potrzebuje jak najszybciej hospitalizacji. Kto powinien wykonać badanie? Każdy kto czuje przejmujący ból w miejscu zranienia, występuje tam zaczerwienienie, obrzęk, sączy się wydzielina, jest zwiększona ciepłota rany lub całego organizmu, uczucie rozpierania w miejscu zranienia.
Co to za badanie posiew w kierunku bakterii beztlenowych? Bakterie beztlenowe to grupa obejmująca wiele rodzajów i gatunków drobnoustrojów, które mogą się rozwijać tylko w warunkach braku tlenu – umierają nawet po kilku minutach po wystawieniu na jego działanie. Niektóre bakterie beztlenowe w normalnych warunkach w niewielkich ilościach żyją w miejscach takich jak szczeliny skóry, nos, płytka zębowa, kieszonki dziąsłowe, gardło, pochwa, nie wywołując zakażenia. Urazy w tych okolicach (mechaniczne uszkodzenie naskórka lub błony śluzowej), umożliwiają im wtargnięcie do niemal wszystkich obszarów ciała, które fizjologicznie są jałowe (nie zawierają bakterii). Jeśli te drobnoustroje dostaną się do płynu ustrojowego lub głębokiej tkanki, która jest słabo natleniona, może dojść do rozwoju infekcji. Na to zakażenie szczególnie wrażliwi są pacjenci z obniżoną odpornością, po operacjach, urazach. Charakterystyczne jest tworzenie się ropni, zgorzeli, wrzodów w tkankach miękkich. Zdiagnozowanie z jakiego rodzaju bakterią mamy do czynienia pozwoli uniknąć zagrożenia przedostania się bakterii do krwi i sepsy.
Co to za badanie cytologia ginekologiczna? Jest to podstawowe badanie diagnostyczne mające potwierdzić lub wykluczyć raka szyjki macicy. Polega na pobraniu materiału z szyjki macicy specjalna szczoteczką, próbkę zabezpiecza się i transportuje do laboratorium. Zaleca się robienie cytologii w odstępach trzyletnich między 21 a 65 rokiem życia, częstsze cytologie wykonywane są u kobiet chorych na choroby przenoszone drogą płciową, zakażone HIV, mające słabą odporność, w ciąży zaleca się zrobienie badania do 24 tygodnia. Wynik badania powinien uwzględniać wiek i fazę cyklu miesiączkowego, w której znajdowała się pacjentka podczas pobrania. Inny obraz komórek będzie charakterystyczny dla kobiet młodych (u których wysokie stężenie hormonów płciowych zapewnia ciągły wzrost komórek nabłonka), a inny dla kobiet po menopauzie (gdzie obserwuje się zmiany zanikowe nabłonka).
U zdrowej kobiety obserwuje się wyłącznie typowe komórki nabłonka o prawidłowej strukturze. Jeśli zauważona zostanie obecność nietypowych komórek nabłonka, zmiany ocenia się pod kątem nasilenia (dysplazja małego lub dużego stopnia), następnie na podstawie tego wyniku kobietę przypisuje się do odpowiednich grup ryzyka rozwoju raka szyjki macicy.
W jakim celu jest wykonywany test antyglobulinowy? W celu wykrycia przyczyny niedokrwistości hemolitycznej spowodowanej przez chorobę autoimmunologiczną; wyjaśnienia przyczyny reakcji poprzetoczeniowych i zdiagnozowania choroby hemolitycznej płodu i noworodka. Badanie przeprowadza się wtedy, kiedy u pacjenta występują objawy sugerujące anemię hemolityczną, takie jak: nieuzasadnione zmęczenie, trudności w oddychaniu podczas wykonywania różnych czynności i nietypowo ciemny mocz, także wtedy, kiedy stężenie hemoglobiny i hematokryt są bardzo niskie i przede wszystkim, jeżeli pacjent ma wyżej wymienione objawy, a niedawno miał przetaczaną krew; u noworodka z objawami choroby hemolitycznej. W teście antyglobulinowym poszukuje się przeciwciał związanych z krwinkami czerwonymi (erytrocytami) w krwioobiegu. Krwinki te na swojej powierzchni mają struktury nazywane antygenami. Każdy człowiek ma ich indywidualny zestaw antygenów, odziedziczony po rodzicach. Niektóre osoby wytwarzają przeciwciała przeciw antygenom własnych krwinek czerwonych (autoprzeciwciała). Takie przeciwciała produkowane są w schorzeniach autoimmunologicznych i innych chorobach, m.in. w chłoniakach, np. w przewlekłej białaczce limfocytowej. Wykonanie testu jest ważne także dla kobiet w kolejnej ciąży, po stwierdzeniu u pierwszego dziecka antygenów, odziedziczonych od ojca, których nie posiada matka. Organizm matki może zacząć wytwarzać w kolejnej ciąży antygeny skierowane przeciwko dziecku.
Po co wykonuje się badanie na grupę krwi ABO, RH? Badanie grupy krwi w zakresie ABO identyfikuje obecność tzw. specjalnych cząsteczek grupy krwi (antygenów, aglutynogenów) na powierzchni erytrocytów (czerwonych krwinek) u różnych osób. Bada również poziom przeciwciał (aglutynin) wytwarzanych przeciwko tym cząsteczkom i krążącym we krwi. W systemie ABO mogą wystąpić cztery grupy krwi, a ich nazwa wynika ze stwierdzenia odpowiedniej cząsteczki na powierzchni czerwonej krwinki oraz rodzaju przeciwciał znajdujących się we krwi. Dzięki ich określeniu, badanie przypisuje przynależność do grupy krwi A, O, B lub AB. Badanie wykonuje się przed planowanymi transfuzjami krwi, w ciąży, aby uniknąć niezgodności immunologicznej między matką a dzieckiem, przed zostaniem dawcą krwi oraz przed przyjęciem przeszczepu. Na powierzchni czerwonych krwinek może być obecna jeszcze inna cząsteczka, białko D (czynnik Rh). W przypadku stwierdzenia jego obecności grupa krwi jest Rh dodatnia, przy braku – Rh ujemna.
CA-125
Co to za badanie CA-125?
Jest to badanie tzw. markeru nowotworowego, wykrywany jest u 80% kobiet chorych na raka jajnika. Mimo to nie jest to badanie rekomendowane jako przesiewowe wśród pacjentek nie mających objawów ani nowotworu tego rodzaju w wywiadzie rodzinnym. Poziom CA 125 rośnie wraz ze stopniem zaawansowania choroby, stąd w jej wczesnym okresie badanie może okazać się za mało czułe. Fałszywe wyniki można uzyskać zwłaszcza u kobiet przed menopauzą, w obecności mięśniaków macicy oraz w trakcie miesiączkowania. Kiedy wykonać badanie CA-125? Wykonuje się je u pacjentek leczonych na raka jajnika, tych, które mają w wywiadzie rodzinnym ten rodzaj nowotworu oraz nosicielek genów BRCA1 i BRCA2.
CA 15-3
Co to za badanie CA 15-3?
Jest to marker raka piersi oznaczany we krwi, przydatny w wykrywaniu wznów rak w trakcie remisji oraz w leczeniu chorych na raka piersi z przerzutami: w monitorowaniu podatności na leczenie i rozwoju nowotworu. Powtarzane pomiary CA 15-3 w surowicy pozwalają na ocenę postępu choroby i podatności na leczenie, ze względu na zależność pomiędzy masą nowotworu i poziomem markera w surowicy. Przekroczone wartości CA-15.3 występują również w innych nowotworach złośliwych oraz w wielu łagodnych stanach chorobowych. Potwierdzenie raka piersi w I lub II stadium zaawansowania przy użyciu CA 15-3 możliwe jest wyłącznie u ok. 20% chorych.
CA 19-9
Co to za badanie CA 19-9?
Jest to badanie, które wykorzystuje się w diagnostyce niektórych nowotworów układu pokarmowego. Antygen w dużych ilościach jest produkowany do krwiobiegu przez komórki nowotworowe, dlatego jego oznaczanie może być przydatne w diagnostyce głównie nowotworu trzustki, ale również nowotworów jelita grubego, czy żołądka. Antygen o wysokim stężeniu występuje również w stanach nienowotworowych, takich jak stan zapalny trzustki lub marskość wątroby, dlatego interpretacja wyniku zawsze powinna być wykonana przez lekarza. Decyzja o skierowaniu chorego na to badanie zależy od lekarza, który zaobserwuje objawy świadczące o możliwości rozwoju nowotworu.
Badanie potasu we krwi służy ocenie gospodarki wodno-elektrolitowej oraz kwasowo-zasadowej. Przydaje się w ocenie funkcjonowania serca, a także do kontroli podczas leczenia lekami moczopędnymi i sercowymi. Wskazaniem do badania są objawy: zaburzenia rytmu serca, nadciśnienie, stany przebiegające z kwasicą i zasadowicą, niewydolność nerek, cukrzyca, leczenie lekami moczopędnymi. Poziom potasu we krwi pozostaje w ścisłym powiązaniu z równowagą kwasowo-zasadową organizmu, jest istotny dla prawidłowego funkcjonowania serca i ośrodkowego układu nerwowego. Jakie są objawy niedoboru potasu w organizmie? Osłabienie, zaparcia, kołatania serca, skurcze mięśni, osłabienie siły mięśniowej, zaburzenia czucia skóry, zwiększone pragnienie, wzrost objętości oddawanego moczu. Potas normy. Za prawidłowy wynik we krwi uznaje się 3,5-5,1 mmol/l.
Potas w moczu
Po co robi się badanie potas w moczu? Badanie potasu w moczu jest częścią badania ogólnego moczu. Uzupełniane jest oznaczaniem stężenia potasu we krwi pacjenta. Nieprawidłowe poziomy potasu w moczu mogą być spowodowane: zbyt wysokim poziomem niektórych hormonów (np. aldosteronu, kortyzolu i glukagonu), stanem zapalnym układu pokarmowego, nadczynnością tarczycy, cukrzycą. Kto powinien wykonać badanie? Każdy, kto odczuwa mrowienie kończyn, duszność, kołatania serca, uogólnioną słabość i zmęczenie. Niski potas w moczu zwykle wskazuje na zbyt małe spożycie tego pierwiastka w pożywieniu, stanie zapalnym w jelitach, nadczynności tarczycy, używanie leków przeczyszczających. Podwyższony potas w moczu może świadczyć o zwiększonej podaży tego pierwiastka w pożywieniu, ostrej niewydolności nerek, braniu sterydów.
Potas wydalanie
Co to jest za badanie potas w dobowej zbiórce moczu? Badanie potasu w dobowej zbiórce moczu wykonuje się jako uzupełnienie do oznaczenia stężenia tego pierwiastka we krwi pacjenta. Do objawów nadmiaru potasu należą: osłabienie siły mięśniowej, zaburzenia pracy nerek, zaburzenia pracy serca, otępienie, z kolei niski poziom potasu w dobowej zbiórce moczu może się objawiać zmęczeniem, zawrotami głowy, wymiotami, osłabieniem kurczliwości mięśnia sercowego, zatrzymywaniem wody w organizmie. Badanie potasu w dobowej zbiórce moczu – jak wykonać? Należy zaopatrzyć się w duży (około 2-litrowy) pojemnik z podziałką. Pierwszą porcję moczu oddajemy do ubikacji, kolejne zbieramy przez dobę do pojemnika z podziałką, włącznie z pierwszą porcją moczu kolejnego dnia. Następnie zapisujemy ile było całego moczu, odlewamy małą część i zanosimy do laboratorium. Prawidłowy poziom potasu w dobowej zbiórce moczu wynosi 25-100 mmol/l.
To badanie służy głównie ocenie pracy nerek i wykrywaniu chorób metabolicznych. Mocznik jest końcowym produktem rozpadu białek, produkowanym głównie w wątrobie. Zwiększenie stężenia mocznika jest prawie zawsze związane ze skąpomoczem i bezmoczem, rzadziej z nasileniem katabolizmu białek np.: w przypadku leczenia sterydami, nadczynności tarczycy, chemioterapii nowotworów i w chorobach o ciężkim przebiegu. Do zmniejszenia wydalania mocznika dochodzi podczas ciężkich uszkodzeń nerek z ograniczeniami filtracji. Mocznik we krwi normy. Prawidłowy wynik jest w zakresie 2,0–6,7 mmol/l (15–40 mg/dl). O czym świadczy podwyższony poziom mocznika we krwi? Może wskazywać na: zbyt wysokie spożywanie białka w jedzeniu, chorobie nerek, krwawieniu z układu pokarmowego, niewydolności serca, odwodnieniu, przyjmowaniu niektórych leków np. Sterydów. Nadmiar mocznika we krwi objawy: senność lub pobudzenie, zaburzenia świadomości, spadek apetytu, nudności, wymioty, biegunka, świąd skóry, drażliwość.
Mocznik w moczu
Po co bada się mocznik w moczu? Mocznik w przypadkowej próbce moczu jest badaniem przydatnym głównie w kontroli funkcjonowania nerek. Mocznik produkowany jest w wątrobie jako uboczny produkt metabolizmu białek. Jest najważniejszą formą wydalania białka u ludzi i ssaków. Badanie jego poziomu jest częścią składową badania ogólnego moczu. Podwyższone stężenie mocznika może być skutkiem ostrej lub przewlekłej niewydolności nerek, wysokobiałkowej diety, utrudnionego odpływu moczu i spadku przepływu nerkowego, a także ciężkich urazów tkanek i oparzeń. Niski poziom mocznika może wiązać się z niskobiałkową dietą, niedożywieniem, zespołem złego wchłaniania, ciążą, chorobami wątroby lub poliurią (wydzielanie powyżej 2 litrów moczu na dobę). Norma mocznika w moczu wynosi 12-20g/ 24h. Niskie stężenie mocznika w moczu może wskazywać na niedożywienie, ciążę, małej ilości spożywanego białka, chorobach wątroby, małej ilości wydalanego moczu. Wysoki poziom mocznika w moczu może świadczyć o odwodnieniu, nieprawidłowej pracy nerek, nadmiernym spożyciu białek.
Mocznik wydalanie
Po co robi się badanie mocznika w dobowej zbiórce moczu? Diagnozuje się w ten sposób funkcję nerek. Często jest wykonywane wraz z oznaczaniem poziomu mocznika oraz kreatyniny we krwi. Mniejszą wartość diagnostyczną ma w podejrzeniach uszkodzeń wątroby, niedrożności dróg żółciowych, niewydolności serca czy krwawienia z układu pokarmowego. Kto powinien wykonać to badanie? Osoba, która ma obrzęki wokół kostek, mrowienia kończyn, dezorientację, zmęczenie, osłabienie, nudności, wymioty, nadciśnienie, swędzenie, zmianę zapachu i/lub wyglądu moczu. Mocznik w dobowej zbiórce moczu norma. Za prawidłowy wynik uznaje się 0,2-1,0 g/24h. Podwyższony mocznik w dobowej zbiórce moczu może wskazywać na chorobę nerek, odwodnienie, rozległy uraz typu oparzenie, poważną operację, nadczynność tarczyc, leczenie sterydami. Przyczynami niskiego mocznika mogą być: niedożywienie, głodzenie, przewodnienie, choroba wątroby, choroby genetyczne.
Magnez wraz z wapniem uczestniczy w prawidłowej pracy układu nerwowego i mięśniowego. Bierze udział w przekazywaniu impulsów nerwowych. Poziom magnezu we krwi jest badany przy zaburzeniach nerwowo-mięśniowych, zaburzeniach pracy serca, podczas terapii lekami moczopędnymi i nefrotoksycznymi, przy niewydolności nerek, żywieniu pozajelitowym i alkoholizmie. Zarówno nadmiar, jak i niedomiar magnezu prowadzi do licznych zaburzeń, głównie pracy serca. Dlatego warto zbadać poziom magnezu od czasu do czasu. Pozwala to wychwycić groźny niedobór magnezu we krwi. Najczęstszymi objawami braku magnezu są drgająca powieka oraz mimowolne skurcze mięśni. Magnez we krwi norma. Normy zależą od wieku i wynoszą: 20-60 lat: 1,60–2,60 mg/dl (0,65–1,2 mmol/l), 60-90 lat - 1,60–2,40 mg/dl (0,65–1,00 mmol/l), powyżej 90 lat - 1,70–2,30 mg/dl (0,7–0,95 mmol/l).
Magnez w moczu
Po co wykonuje się badanie magnezu w moczu? U zdrowych ludzi zaledwie 3-5% magnezu jest wydalane przez nerki wraz z moczem. Badanie poziomu magnezu w moczu zwykle jest zlecane dodatkowo, w ramach poszukiwania przyczyn nieprawidłowego wyniku stężenia magnezu we krwi. Zleca się je także wówczas, gdy u chorego występują takie objawy, jak: skurcze i drżenia mięśni, zaburzenia rytmu serca, trudności z koncentracją, bóle i zawroty głowy, ogólne pogorszenie samopoczucia pacjenta. Magnez w moczu norma. Za prawidłowy wynik uważa się 1,4 – 5,9 mmol/l. Niski magnez w moczu świadczy zwykle o niedoborze tego pierwiastka wynikającym ze złej diety, zespole złego wchłaniania z przewodu pokarmowego, biegunkach, operacjach jelit. Nadmierna utrata magnezu w moczu może być też spowodowana nadczynnością tarczycy lub nadnerczy oraz stosowaniem leków moczopędnych. Wysoki poziom magnezu zwykle jest spowodowany nadczynnością przytarczyc, może też wskazywać na upośledzenie funkcji nerek.
Magnez wydalanie
Czy warto zbadać poziom magnezu w dobowej zbiórce moczu? Magnez jest bardzo ważnym pierwiastkiem dla ludzkiego organizmu. Zaburzenia jego stężenia mogą prowadzić do wielu powikłań groźnych dla zdrowia i życia człowieka. Odpowiada za prawidłowe przewodnictwo nerwowe między neuronami, reguluje prace wielu enzymów, odpowiada za prawidłowe ciśnienie tętnicze krwi i wiele innych procesów w organizmie. Ustalenie poziomu wydalanego magnezu w dobowej zbiórce moczu zleca się w celu dokładniejszej diagnozy zaburzeń stężenia tego pierwiastka wykrytego choćby w mniej dokładnym badaniu jakim jest poziom magnezu w pojedynczej próbce moczu. Kto powinien wykonać to badanie? Osoba, która doświadcza: drżenia powiek, skurczy mięśni, łamliwości paznokci, zaburzeń depresyjnych nastroju, kołatania serca, biegunki, bólów i zawrotów głowy, uczucia mrowienia i drętwienia kończyn. Magnez w dobowej zbiórce moczu norma. Prawidłowy wynik stężenia magnezu w dobowej zbiórce moczu wynosi 75-150mg/24h.
Co to jest badanie lipazy we krwi? Lipazy to grupy enzymów biorących udział w trawieniu tłuszczów. Najważniejsza z nich jest lipaza trzustkowa. Gdy trzustka szwankuje, we krwi pojawia się zwiększona ilość lipazy. Najczęściej lekarz zleca jednocześnie zbadanie poziomu lipazy oraz amylazy, która z kolei służy do rozkładania węglowodanów. Oznaczenie poziomu lipazy służy do diagnostyki chorób trzustki. Badanie pozwala także stwierdzić zapalenie otrzewnej, jest pomocne w diagnozowaniu mukiwiscydozy, choroby Crohna i celiakii. Lipaza we krwi normy. Uważa się, że bezpieczny poziom lipazy jest niższy niż 150 U/l, ale większość laboratoriów za prawidłowy wynik uznaje poniżej 60 U/l u osób dorosłych. O czym świadczy podwyższona lipaza? Może świadczyć o przewlekłym zapaleniu trzustki, guzach trzustki, niedrożności przewodów trzustki, stanie zapalnym pęcherzyka żółciowego, marskości wątroby, chorobie wrzodowej, zapaleniu otrzewnej, celiakii, chorobie Leśniewskiego-Crohna.
O czym świadczy badanie LDH? LDH, czyli dehydrogenaza mleczanowa, to enzym wewnątrzkomórkowy, który odgrywa istotną rolę w procesie wytwarzania energii w organizmie. Najwięcej jest go m.in. w sercu, płucach, wątrobie, nerkach oraz mięśniach. Do krwi i niektórych płynów ustrojowych uwalniany jest wtedy, gdy na skutek procesów chorobowych dojdzie do uszkodzenia i obumarcia komórek. LDH występuje w organizmie ludzkim w pięciu wariantach, dlatego, gdy badanie podstawowe jest nieprawidłowe, lekarz zwykle podejmuje decyzję o oznaczeniu poszczególnych jego podtypów. Wynik pozwala określić, czy mamy do czynienia z wysiękiem (związanym z infekcją bakteryjną) czy przesiękiem (powstałym na skutek wzrostu ciśnienia w naczyniach). Przesięk może być związany m.in. z marskością wątroby. Jaki poziom LDH jest niebezpieczny? Normy dla tego enzymu są różne w zależności od wieku i płci pacjenta. Za normę dla dorosłych kobiet uważa się wynik między 135 – 214 U/L, zaś dla mężczyzn między 135 – 225 U/L. Wysoki poziom LDH spotka się u chorych na białaczkę, niedokrwistość czy chorobę Hodgkina lub u których doszło do uszkodzeń mięśni. Podwyższone LDH może występować także przy zawale serca, chorobach nerek, wątroby i trzustki.
Kwas moczowy jest produktem rozpadu zasad purynowych wziętych z pożywienia oraz rozpadu kwasów nukleinowych. Większość kwasu moczowego jest wydalana z moczem, może on tworzyć w organizmie ludzkim trudno rozpuszczalne kryształy, które będą odkładać się w stawach oraz różnych narządach, dając dolegliwości. Podwyższony kwas moczowy co oznacza? Możliwych jest kilka przyczyn: dieta zbyt bogata w puryny, przyspieszony rozpad puryn po nadużyciu alkoholu, nadmierna podaż fruktozy, zwiększony rozpad nukleotydów w organizmie w przebiegu różnych chorób, zmniejszone wydalanie kwasu moczowego związane z chorobą nerek, zatrucie tlenkiem węgla lub ołowiu. Kwas moczowy norma. Za prawidłowe wyniki uznaje się zakres od 180 do 420 μmol/L, czyli 3- 7 mg/dL. Kiedy wykonuje się badanie na kwas moczowy? Najczęściej wtedy, gdy lekarz podejrzewa dnę moczanową.
Kwas moczowy w moczu
Kwas moczowy jest jednym z ostatnich produktów przemiany materii. Jego nieprawidłowe stężenie w moczu lub krwi może wskazywać na wiele chorób. W ciągu doby ludzkie ciało wytwarza od 250 do 750 mg kwasu moczowego, z którego większość jest wydalana w moczu. Reszta jest rozkładana w układzie pokarmowym. Jeśli związek ten nie jest prawidłowy wydalany z moczem, jego stężenie we krwi wzrasta, a tym samym więcej kryształów kwasu osadza się w tkankach chorego. Podwyższony kwas moczowy jest jednym z kryteriów rozpoznania dny moczanowej. Za pomocą tego badania diagnozuje się też kamicę moczową, jakiego rodzaju kamienie ma pacjent. Używa się go też przy monitorowaniu chorych biorących chemioterapię. Kwas moczowy w moczu normy. Prawidłowe stężenie kwasu moczowego u człowieka wynosi od 37 do 92 mg/dl. Wysoki poziom kwasu moczowego może świadczyć o dnie moczanowej, łuszczycy czy chorobach nerek. Z kolei niski jego poziom świadczy o zaburzeniach metabolicznych.
Kwas moczowy wydalanie
Co to za badanie kwas moczowy w dobowej zbiórce moczu? Obniżenie i podwyższenie poziomu kwasu moczowego we krwi lub w moczu może skutkować wieloma chorobami, dlatego zbadanie stężenia kwasu w dobowej zbiórce moczu (połączone z oznaczeniem jego poziomu w surowicy) stanowi ważną metodę diagnostyczną. Badanie jest wykonywane głównie w diagnostyce dny moczanowej i kamicy nerkowej. Kto powinien wykonać badanie kwasu moczowego w dobowej zbiórce moczu? Osoby, które mają: zaczerwienione, bolące stawy, stawy gorące w dotyku, osoby z grupy podwyższonego ryzyka, czyli będące płci męskiej, starsze wiekiem, otyłe, z nadciśnieniem, spożywającym duże ilości mięsa, owoców morza oraz osoby z objawami tzw. kolki nerkowej. Kwas moczowy w dobowej zbiórce moczu norma. Za prawidłowy uznaje się wynik 0,2 – 1,0 g/dobę.
Po co robi się poziom kreatyniny?
Poziom kreatyniny w we krwi jest jednym z najważniejszych wskaźników czynności nerek, pośrednio określa poziom filtracji kłębuszkowej, Pogorszenie funkcjonowania nerek skutkuje wzrostem poziomu kreatyniny we krwi. Badanie wykonuje się przy podejrzeniu chorób nerek lub narażenia ich na działanie toksyn. Wykonuje się je także rutynowo przed badaniem tomografem komputerowym lub rezonansem z podawaniem kontrastu dożylnego. Kto powinien zrobić badanie kreatyniny? Osoby z objawami zakażenia układu moczowego, z wysokim ciśnieniem krwi, chorobami nerek, z wymiotami, biegunką lub ostrym poceniem się, po ciężkich zabiegach operacyjnych, we wstrząsie, dializowane, ciężarne, biorące leki nefrotoksyczne. Jak się przygotować do badania kreatyniny we krwi? Badanie wykonuje się na czczo, od ostatniego posiłku powinno minąć minimum 8 godzin, a na 48 godzin przed badaniem należy ograniczyć duży wysiłek fizyczny. Kreatynina normy. Dla kobiet prawidłowy wynik wynosi poniżej 0,9 mg/dl, a dla mężczyzn poniżej 1,20 mg/dl.
Kreatynina w moczu
Po co robi się badanie kreatynina w moczu? Stężenie kreatyniny w moczu jest badane wtedy, gdy lekarz chce sprawdzić czy pacjent podczas dobowej zbiórki moczu oddał cały zebrany mocz. Kreatynina jest w całości wydalana w moczu, dlatego pozwala na dość precyzyjne określenie funkcjonowania nerek. Norma kreatyniny w moczu dla kobiet wynosi od 800 do 1350 mg/dobę, zaś dla mężczyzn 1100-2000 mg/dobę. Niska kreatynina w moczu może świadczyć o niewydolności nerek, utracie krwi, niewydolności serca, kamicy dróg żółciowych. Wysoka kreatynina w moczu może wskazywać na ciążę, cukrzycę, wysoką podaż białka w pokarmie. Zwiększone wydzielanie kreatyniny do moczu następuje także po dużym wysiłku fizycznym. Badanie kreatyniny przygotowanie. W zależności od laboratorium przynosimy do niego cały zebrany przez dobę mocz lub jego próbkę, przed badaniem przez 48 h należy unikać dużego wysiłku fizycznego.
Kreatynina wydalanie 24h
Po co się robi badanie kreatyniny w dobowej zbiórce moczu? Kreatynina jest produktem przemiany kreatyny i fosfokreatyny. Te związki umożliwiają mięśniom kurczenie się. U osób zdrowych stężenie kreatyniny w moczu zależy od wieku, płci i masy ciała. Poziom kreatyniny w moczu zależy także od ilości białka w diecie oraz kondycji nerek. Badanie kreatyniny w dobowej zbiórce moczu pozwala precyzyjniej określić przyczyny jej nieprawidłowego poziomu we krwi. Można ocenić czy zbyt niskie stężenie kreatyniny w surowicy nie wynika ze zbyt dużego jej wydalania przez nerki. Kreatynina wydalanie normy. Dla kobiet normy są 0,74-1,45 g/dobę, dla mężczyzn 1,04-2,35 g/dobę. Dobowa zbiórka moczu jak się przygotować: należy zakupić 2-3-litrowy pojemnik z podziałką oraz mały pojemnik na próbkę moczu. Pierwszą porcję moczu porannego oddajemy do ubikacji, kolejne do pojemnika z podziałką. Po dobie zapisujemy ile było całego moczu, a małą część odlewamy do mniejszego pojemniczka i zanosimy do laboratorium.
To badanie zwane DTTG, wykorzystywane w diagnostyce cukrzycy, cukrzycy ciążowej, zespołu metabolicznego przy uzyskaniu glikemii na czczo w zakresie 100-126 mg/dl. Kiedy rozpoznajemy cukrzycę przy takich wartościach cukru na czczo? Wtedy, gdy pacjent cierpi na otyłość brzuszną, nadciśnienie tętnicze, dislipidemię oraz mikroalbuminurię.
Krew jest pobierana dwukrotnie: przed wypiciem roztworu 50 g glukozy oraz po godzinie od wypicia. W przypadku nieprawidłowego wyniku zaleca się wykonać test przy pełnym obciążeniu 75 g glukozy. W przypadku prawidłowego wyniku po obciążeniu 75 g glukozy, zaleca się powtórzyć to badanie po 32 tygodniu ciąży. Jaki powinien być wynik tolerancji glukozy u ciężarnych? Wynik prawidłowy po godzinie od wypicia glukozy jest mniejszy niż 180 mg/dl. Po uzyskaniu wyniku wyższego, ciężarna kobieta jest kierowana do diabetologa.
Co to jest ferrytyna? Jest to część układu białek, które odpowiadają za gospodarkę żelazem w ludzkim ciele. Magazynuje ten pierwiastek w formie nietoksycznej dla człowieka. Znajduje się w wątrobie, śledzionie, szpiku kostnym oraz osoczu krwi. Należy do tzw. białek ostrej fazy, których podwyższony poziom świadczy o stanie zapalnym w organizmie. Ferrytyna norma. Prawidłowy poziom ferrytyny dla kobiety waha się między 10 a 200 mg/l, zaś dla mężczyzny między 15 a 400 mg/l. O czym świadczy niski poziom ferrytyny? Niski poziom świadczy o malejących zapasach żelaza w organizmie, czyli o anemii z niedoboru żelaza. Inne przyczyny to: ciąża, niedoczynność tarczycy, zespoły złego wchłaniania, niedobór witaminy C, przewlekłe krwawienie np. z układu pokarmowego. Wysoka ferrytyna z kolei świadczy przede wszystkim o procesie zapalnym w organizmie, wysokim poziomie żelaza, chorobach wątroby w tym wirusowego zapalenia wątroby, ciąży, w przypadku chorób autoimmunologicznych, chorobach nowotworowych, przewlekłej chorobie nerek.
Co oznacza fosfataza alkaliczna ALP? To jest enzym, którego poziom bada się przy podejrzeniu chorób wątroby, dróg żółciowych lub kości. Jeśli w organizmie występują problemy z wydzielaniem żółci, wtedy poziom ALP wzrasta. Jaki jest prawidłowy wynik fosfatazy alkalicznej? U dorosłych prawidłowy wynik mieści się w przedziale między 30 a 120 U/l, u dzieci normy są znacznie wyższe. Co oznacza podwyższone ALP? Przede wszystkim o różnych schorzeniach/uszkodzeniu wątroby, kamicy żółciowej, chorobach kości, nadczynności tarczycy lub przytarczyc, cholestazie. O czym świadczy niski poziom fosfatazy alkalicznej? Może świadczyć o niedobrze niektórych pierwiastków takich, jak: magnez i cynk, niedoczynności tarczycy, szkorbucie, celiakii, niedożywieniu, zaburzeniach wzrostu kości. Kiedy robić badanie ALP? Warto zrobić je przy następujących objawach: uporczywe swędzenie skóry, zażółcenie skóry, obrzęki na skórze, mętny mocz, nieświeży oddech, nieuzasadnione niedobory witaminy D, nadmierna męczliwość, choroby kości.
Jest to oznaczenie fosforanu nieorganicznego we krwi. Badanie jest pomocne w diagnostyce chorób nerek i kości. Fosfor jest bardzo potrzebny w organizmie, zarówno jego wysoki, jak i niski poziom jest niedobry dla zdrowia. Odpowiada m.in. za wytrzymałość kości, jest składnikiem zębów. Co oznacza niski poziom fosforu? Najczęstszą przyczyną jest alkoholizm, ale także nadczynność przytarczyc, niedobór witaminy D, zaburzenia gospodarki elektrolitowej (głównie magnezu i wapnia). O czym świadczy wysoki poziom fosforanu we krwi? Może wskazywać na nieprawidłową pracę nerek, kwasicę ketonową lub zakażenie ogólnoustrojowe. Po czym poznać nadmiar fosforu? Przejawia się on biegunką, zwapnieniem tkanek miękkich, zaburzeniami wchłaniania innych pierwiastków (żelaza, cynku, wapnia czy magnezu).
Co to jest badanie fosforu w moczu?
Fosfor wchłaniany jest w jelitach z pożywienia, a wydalany przez nerki z moczem. Około 90% fosforanów jest wchłaniane w kanalikach nerkowych stąd zaburzenia w ich pracy mogą skutkować zwiększoną utratą fosforu przez mocz. Poziom fosforu we krwi jest regulowany przez kilka hormonów takich, jak: parathormon, kortyzol, insulina i inne, więc zmiany w aktywności tych hormonów także wpływają na jego poziom. Badanie fosforanów w moczu ma znaczenie diagnostyczne dla funkcji nerek i znalezienia przyczyny niskiego fosforu we krwi. Fosfor w moczu norma. Prawidłowy wynik fosforanów w moczu wynosi od 40 do 136 mg/dl. Niski fosfor w moczu występuje w ostrych niewydolnościach nerek, akromegalii, niedoczynności przytarczyc, zespołach upośledzonego wchłaniania w jelitach, cukrzycowej śpiączce ketonowej, alkoholizmie. Wysoki fosfor w moczu pojawia się w związku z nadczynnością przytarczyc, hipokalcemii, krzywicy, osteomalacji, zatruciu witaminą D, chorobach cewek nerkowych, cukrzycy fosforanowej.
Po co bada się fosfor wydalany z organizmu?
Badanie poziomu fosforu wydalanego w dobowej zbiórce moczu służy diagnostyce kamicy nerkowej lub osteoporozy. Kamienie w nerkach powstają najczęściej ze związków wapnia z fosforem, dlatego często w badaniu oznacza się także poziom wapnia. Może być także zlecone w przebiegu cukrzycy oraz zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej. Jak wygląda badanie fosforanów w dobowej zbiórce moczu? Rano pierwszą porcję moczu oddaje się do ubikacji, kolejne zbiera przez cały dzień do jednego naczynia z miarką pojemności, następnie odlewa się próbkę do badania i wraz z zapisem, ile było całego moczu odnosi się do laboratorium. Normy fosforanów w dobowej zbiórce moczu wynoszą od 13 do 45 mmol/24h. Zmniejszone wydalanie fosforanu w moczu może być związane z niedoczynnością przytarczyc, chorobami nerek i wątroby, akromegalią. Wysokie stężenie fosforanów w moczu z kolei może świadczyć o nadczynności przytarczyc, chorobie nerek, przedawkowaniem witaminy D, krzywicy, hipokalcemii.
Co to jest GGT w badaniu krwi? Oznaczanie poziomu GGTP (gamma-glutamylotranspeptydazy) jest przydatne w diagnostyce ostrych i przewlekłych chorób wątroby, dróg żółciowych i trzustki. GGTP (GTP) to enzym związany z błonami komórkowymi. Występuje głównie w wątrobie, nerkach, trzustce i gruczole krokowym. Jest jednym z najczulszych markerów chorób wątrobowych dróg żółciowych. Prawidłowy poziom GGTP wyklucza całkowicie choroby wątrobowych dróg żółciowych. Wzrostowi GGTP towarzyszy wzrost także innych markerów wątrobowych takich, jak: ALT, AST i ALP. Jaki wynik GGTP jest niepokojący? Norma dla kobiety wynosi poniżej 35 IU/l, zaś dla mężczyzny poniżej 40 IU/l.
Wysokie GGTP świadczy o różnych chorobach wątroby, w tym niealkoholowym stłuszczeniu wątroby, nowotworach wątroby, wirusowym zapaleniu tego organu. Niskie GGTP nie jest niczym niepokojącym, wskazuje na niskie prawdopodobieństwo chorób wątroby oraz na niespożywanie alkoholu.
Po co się robi badanie glukozy? Służy ono do oceny metabolizmu węglowodanów. Jest podstawą w diagnostyce cukrzycy. U kogo powinno być przeprowadzone to badanie? U każdego, kto: jest otyły i mało aktywny fizycznie, występuje w jego rodzinie cukrzyca, miał nieprawidłowy wynik glikemii na czczo lub nietolerancję glukozy, ma nadciśnienie tętnicze, przebył cukrzycę ciążową, jest podeszły wiekiem. Cukrzycę rozpoznaje się wtedy, gdy poziom glukozy w próbce krwi pobranej o dowolnej porze dnia przekracza 200 mg/dl, albo w próbce krwi pobranej na czczo przekracza 126 mg/dl. Co oznacza podwyższona glukoza we krwi? Wynik między 100 a 126 mg/dl oznacza nietolerancję glukozy, stan przedcukrzycowy. Jak wygląda badanie glukozy? Do laboratorium należy udać się na czczo, zjadając ostatni posiłek co najmniej 8 godzin wcześniej.
Co to jest jonogram w badaniu krwi? To podstawowe badanie diagnostyczne służące do określenia funkcjonowania gospodarki elektrolitowej w ludzkim organizmie. Elektrolity to są sód, potas, magnez, wapń, żelazo, fosforany. Znajdują się one w osoczu, w komórkach oraz płynach ustrojowych i zapewniają prawidłowe środowisko dla procesów metabolicznych w ciele człowieka. Kto powinien zrobić jonogram? Każdy, kto doświadcza ogólnego osłabienia, zaburzeń równowagi, zawrotów głowy, obrzęków kończyn dolnych, skurczy mięśniowych, nieregularnej pracy serca, nieprawidłowego ciśnienia tętniczego. Jonogram normy. Dla każdego z pierwiastków są inne normy i tak dla sodu wynoszą 136-140 mmol/dl, potasu 3,6-5,0 mmol/l u dorosłych i 3,6- 5,7 mmol/l u dzieci do 1 roku życia, wapnia 2,25 – 2,70 mmol/l u dorosłych, u dzieci: 1,75 – 2,70 mmol/l, żelaza dla mężczyzn to 12,5 – 31,4 umol/l natomiast dla kobiet ta wartość to 10,7 – 28,6 umol/l, magnez od 0,7 do 1,1 mmol/l.
Co oznacza fibrynogen? Fibrynogen to jedno z białek potrzebnych do powstania skrzepu krwi. Badanie pozwala ustalić, czy mamy wystarczający jego poziom do prawidłowego krzepnięcia krwi. W warunkach fizjologicznych w procesie krzepnięcia fibrynogen jest przekształcany w nierozpuszczalne nici fibryny, która bierze udział w tworzeniu skrzepu. Kto powinien zrobić to badanie? Osoby, które obserwują u siebie przedłużające się krwawienia z ran, nosa, dziąseł, mające krew w moczu lub stolcu, mające tendencję do tworzenia się siniaków po niewielkim urazie. Fibrynogen powstaje w wątrobie, dlatego to badanie bywa także stosowane w ocenie sprawności wątroby. Jest też białkiem ostrej fazy, dlatego bywa także sprawdzany w przebiegu ostrych infekcji. Fibrynogen norma. Przeważnie za wynik prawidłowy uznaje się przedział 200-393 mg/dl, ale trzeba zawsze patrzeć na normy, które obowiązują w danym laboratorium. Wysoki poziom fibrynogenu występuje w trakcie ostrych infekcji, chorób reumatycznych, po zawale serca, poważnych zabiegach operacyjnych, w niektórych chorobach nerek, przy cukrzycy, nadciśnieniu, u osób otyłych.
PSA całkowity
PSA całkowity, czyli antygen sterczowy, jest białkiem wytwarzanym niemal wyłącznie w komórkach prostaty, w niewielkich ilościach może być produkowany w gruczołach otaczających cewkę moczową i śliniankach przyusznych, zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Większość PSA występuje w męskim nasieniu. Antygen odgrywa ważną rolę w zapłodnieniu, ponieważ ma zdolność jego upłynniania, a tym samym ułatwia ruch plemników. Niewielkie stężenie PSA znajduje się również we krwi. Poziom PSA narasta wraz z wiekiem, po jeździe na rowerze, cewnikowaniu, badaniu przez odbyt, po masażu prostaty i wytrysku nasienia. Badanie poziomu PSA jest wykonywane przy podejrzeniu raka prostaty u mężczyzn po 50. roku życia, a także młodszych z obciążającym wywiadem rodzinnym. Może pomóc zdiagnozować łagodne przerosty gruczołu krokowego, nowotwory lub stan zapalny. Za prawidłowy uznaje się wynik < 4,0 ng/ml.
PSA wolny
PSA to antygen sterczowy, jest białkiem wytwarzanym niemal wyłącznie w komórkach prostaty, w niewielkich ilościach może być produkowany w gruczołach otaczających cewkę moczową i śliniankach przyusznych, zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Większość PSA występuje w męskim nasieniu. Wolny PSA stanowi 5 do 40% PSA całkowitego i jest czułym markerem nowotworu prostaty, różnicuje go od zmian łagodnych, stanów zapalnych lub zakażenia dróg moczowych. W przypadku raka prostaty występuje spadek PSA wolnego. Badanie to wykonuje się zawsze razem z badaniem PSA całkowitego. Następujące czynniki mogą wskazywać wynik fałszywie wysoki: USG gruczołu krokowego, biopsja gruczołu, wycięcie fragmentu gruczołu krokowego, intensywne uprawianie sportu np. jazda na rowerze, przyjmowanie niektórych leków np. dużych dawek metotreksatu. Norma wolnego PSA wynosi powyżej 0,25 ng/mL do 10 ng/mL.
Subpopulacja limfocytów CD3/CD19
Co to jest subpopulacja limfocytów CD3/CD19? Badanie umożliwia stwierdzenie zaburzeń liczebności określonych populacji limfocytów krwi obwodowej lub stwierdzenie obecności populacji limfocytów o określonych, nietypowych cechach. Pozwala na określenie stanu układu odpornościowego ludzkiego organizmu. CD3 to limfocyty T, komórki układu odpornościowego, które są odpowiedzialne za komórkową odpowiedź immunologiczną. Mamy kilka różnych typów limfocytów T i mają one różne funkcje. CD19 to limfocyty B, każda komórka B ma genetycznie zaprogramowaną informację o strukturze receptora powierzchniowego dla jakiegoś konkretnego antygenu. Wskazaniem do badania są np. poronienia, leuko/limfocytoza lub leuko/limfopenia przy braku określenia czynnika sprawczego, pierwotne i wtórne niedobory odporności, choroby autoimmunologiczne.
Subpopulacja limfocytów CD3/CD57
Co to jest subpopulacja limfocytów CD3/CD57? Badanie umożliwia stwierdzenie zaburzeń liczebności określonych populacji limfocytów krwi obwodowej lub stwierdzenie obecności populacji limfocytów o określonych, nietypowych cechach. Pozwala na określenie stanu układu odpornościowego ludzkiego organizmu. CD3 to limfocyty T, komórki układu odpornościowego, które są odpowiedzialne za komórkową odpowiedź immunologiczną. Mamy kilka różnych typów limfocytów T i mają one różne funkcje. CD57 to test wykorzystywany przy diagnostyce boreliozy, który polega na pomiarze liczby komórek układu odpornościowego z markerem CD57. Wykazano, że przy zakażeniu boreliozą liczba limfocytów CD3 i CD57 jest obniżona, zwłaszcza, gdy infekcja trwa powyżej jednego roku. CD3/CD57 normy. Za prawidłowy wynik uważa się przedział między 60 a 360 komórek na mikrolitr.
Subpopulacja limfocytów CD4/CD8
Co to za badanie subpopulacja limfocytów CD4/CD8? Jest to badanie, które określa proporcję limfocytów CD4 do CD8. Podwyższona proporcja CD4:CD8 występuje u pacjentów z chorobami autoimmunologicznymi, a także w diagnostyce niepłodności i u kobiet z nawracającymi poronieniami. Komórki CD4 i CD8 to limfocyty, które mają na powierzchni błony markery nazywane CD4 i CD8. Ten typ krwinek białych bierze udział w zwalczaniu zakażeń i odgrywa dużą rolę w działaniu układu odpornościowego. Limfocyty CD4 i CD8 są produkowane w śledzionie, węzłach chłonnych i grasicy i wraz z krwią krążą w organizmie. O komórkach CD4 mówimy czasem, że są limfocytami T pomocniczymi. Pomagają rozpoznawać, atakować i niszczyć bakterie, grzyby i wirusy oraz inne drobnoustroje, które infekują organizm. Badanie proporcji CD4 do CD8 wykonuje się także przy podejrzeniu zakażenia wirusem HIV.
Centrum Medyczne Pomoc.co to kompleksowa opieka zdrowotna dla Ciebie i Twoich bliskich. Wykonasz tutaj wszystkie podstawowe badania lekarskie. Zapiszesz się na wizyty do cenionych specjalistów. Wyniki badań poznasz szybko i bez wychodzenia z domu. Jeśli jesteś psychologiem, tutaj odbędziesz kursy i szkolenia zawodowe➤ Zobacz ofertę Centrum Medycznego Pomoc.co
Najchętniej odwiedzane ⤵︎
Zapraszamy do kontaktu ⤵︎
- ul. gen. J. Dąbrowskiego 87, 93-271 Łódź
- 42 207 28 60
- rejestracja@pomoc.co
- ul. Piotrkowska 17D, 90-406 Łódź
- 42 633 22 12
- rejestracja17@pomoc.co
PoMoc dla Fundacji Gajusz ⤵︎
Korzystając z usług Centrum Medycznego PoMoc, wspierasz podopiecznych Fundacji Gajusz. Kliknij we flaminga i dowiedz się więcej ⤵︎
Fundacja PoMoc prawnie ⤵︎
- Polityka prywatności
- Status Fundacji PoMoc
- KRS: 0000233732